________________
આરગમ
૧૨૭
પસાર થતી તે ખુલ્લા સમુદ્રમાં આવી પહોંચી. હવામાન વાદળિયું થઈ ગયું હતું. પવન જોરથી ફૂંકાવા લાગ્યો હતો. સમુદ્રનાં પાણી મોટા હિલોળા લેવા લાગ્યાં હતાં. લોંચ વધુ હાલકડોલક થવા લાગી. એને લીધે પાણીની મોટી છાલકો અમારા ઉપર આવવા લાગી. ઉપરના ડૅકમાં ભીંજાવાનું જોખમ ઊભું થયું. એટલે ધીમે ધીમે કરતાં લગભગ બધા પ્રવાસીઓ નીચેના ભાગમાં ચાલ્યા ગયા. અમારાં ગાઇડ યુવક-યુવતી હજુ પણ ઉપરના ડૅકમાં હતાં. તેમને રોજનો મહાવરો હતો, એટલે તેઓ બંને ખાલી પડેલી બે બેઠકોમાં આજુબાજુમાં બેસી વાતો કરવા લાગ્યાં હતાં. બંનેએ એકબીજાને સિગરેટ સળગાવીને આપી હતી. ધૂમ્રપાન ચાલતું હતું.
કેટલીક વાર પછી લોંચ સ્થિર ગતિએ ચાલવા લાગી, એટલે અમે કેટલાંક પ્રવાસીઓ ઉપરના ડૅકમાં આવ્યાં. જોયું તો ગાઇડ યુવક-યુવતી હવે એકબીજાની વધુ નિકટ આવ્યાં હતાં. એક્બીજાને ખભે હાથ ભરાવી, આંખમાં મસ્તી સાથે તેઓ ગોષ્ઠી કરી રહ્યાં હતાં.
પ્રવાસીઓની હાજરીથી તેઓએ સંકોચ ન અનુભવ્યો. એવી પ્રથા આ બાજુના દેશોમાં હોતી નથી. અમારી સાથે ગોરા સહપ્રવાસીઓ માટે આ બહુ નવાઈની વાત નહોતી. સવારે વ્યવસાયી સ્પર્ધાને લીધે ઝઘડતાં ગાઇડ યુવકયુવતી અત્યારે પ્રણયની મસ્તી અનુભવતાં હતાં. સવારે કલહ, બપોરે સુલેહ અને સાંજે પ્રણય એવા ક્રમમાં તેમનું નાટક ચાલ્યું, પરંતુ એ ત્રણેયમાં હતી માત્ર ચંચલતા.
રિયો પાસે આવેલા જુઆરગમ ટાપુની સહેલગાહ અમને યાદ રહી ગઈ તે એ ટાપુની કેટલીક વિશેષતાને કારણે તો ખરી, પણ સવિશેષ તો ત્યાંના લોકજીવનની અનોખી ભાતને કારણે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
