________________
૧૨૪
પાસપોર્ટની પાંખે કેટલાક ટાપુઓની બાજુમાંથી પસાર થયા પછી, તેમાં વચ્ચે આવેલા એક નાનકડા ટાપુ ઉપર આવી પહોંચ્યાં. આ લગભગ અર્ધા માઈલના ઘેરાવાવાળો રમણીય ટાપુ હતો. જુઆરગમ નામના આ દ્વીપમાં રેતીના પટમાં હરવું ફરવું, એના છીછરા સમુદ્રમાં તરવા પડવું અને એનું શુદ્ધ નૈસર્ગિક વાતાવરણ માણવું એ જ એનું મુખ્ય આકર્ષણ હતું.
બેટ ઉપર એક મધ્યમ કક્ષાની રેસ્ટોરાં હતી. ત્યાં રહેતા કેટલાક સ્થાનિક લોકો આ રેસ્ટોરાં ચલાવે છે. તેમાં અમારા માટે ચા-પાણી અને જમવાની સગવડ કરવામાં આવી હતી. ચા-નાસ્તો લઈને અમે સૌ બાજુમાં જ આવેલા સમુદ્ર તાળ પટમાં લટાર મારવા નીકળ્યાં. અમારામાંના કેટલાક ગોરા લોકો પગ કોર્ચ્યુમ પહેરી પાણીમાં નહાવા પડ્યા. પાણીમાં નહાવાની આશા સાથે વણા પ્રવાસીઓ આવ્યા હતા. પરંતુ વાતાવરણમાં અચાનક ઠંડી વધી જતાં કેટલાકે તે માંડી વાળ્યું હતું. અમે પણ ઘૂંટણ સુધી પાણીમાં ઊભાં રહી ભરતીનાં એક પછી એક આવતાં મોજાંની લહેર માણી.
સમય થયો એટલે અમારે માટે ભોજન તૈયાર થઈ ગયું. રેસ્ટોરાંની બાજુમાં ખુલ્લા ચોગાનમાં જુદા જુદા ટેબલ ઉપર સૌ ગોઠવાયાં. અમારા બે માટે અગાઉથી નક્કી કરેલી શુદ્ધ શાકાહારી વાનગીઓ બનાવવામાં આવી હતી. તદુપરાંત અમે સાથે ગાંઠિયા, ખાખરા, લાડુ વગેરે લીધાં હતાં. અમારી આ વાનગીઓમાં કેટલાક પ્રવાસીઓને રસ પડ્યો. અમે તેમને એ ચખાડી.
રેસ્ટોરાંવાળાએ કેટલાક કાકાકૌઆ પાળેલા હતા. ઘેરા વાદળી રંગના આ કાકાકૌઆ પ્રવાસીઓ સાથે તરત હળી જાય એવા હતા. ડરીને તે આઘા ઊડી જાય એવા નહોતા. જમતી વખતે કેટલાકે પોતાના ટેબલ ઉપર એક એક કાકાકૌઆને લઈ લીધો. અમે પણ અમારા ટેબલ ઉપર એક લઈ આવ્યા. એ કાકાકૌઆને અમારા ગાંઠિયા ને લાડુ બહુ ભાવી ગયાં.
ટાપુ ઉપર રેસ્ટોરાં એક જ હતી એટલે બંને ટૂરિસ્ટ કંપની તરફથી ભોજનની વરદી એને જ સોંપાઈ હતી. વાનગીઓ પણ સરખી જ હતી. અમારા બંને ગાઈડ તેની વ્યવસ્થામાં પડ્યા હતા. હવે તેમની વચ્ચે સુમેળ વરતાતો હતો. બધાંને બેસાડ્યા પછી તેઓ બંને પોતપોતાની પ્લેટ લઈ એક ટેબલ પર સામસામે ગોઠવાયાં અને વાતો કરતાં કરતાં ખાવા લાગ્યાં. એમની વચ્ચેની સુલેહને લીધે અમે શાંતિ અનુભવતાં હતાં, તેમની સાથેની વાતચીત પરથી જાણવા મળ્યું હતું કે તેઓ બંને પરિણીત છે અને બંનેને સંતાનો પણ છે.
અમે જમતાં હતાં ત્યારે બે નાની બાળાઓ અમને પીરસતી હતી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org