________________
જુઆરગમ
૧ ૨૩ એક મોટું વાદળું ચડી આવ્યું અને વરસાદનું ઝાપટું પડ્યું. આટલા બધા પ્રવાસીઓમાંથી બેચાર જણ સિવાય કોઈની પાસે રેઇનકોટ કે છત્રી નહોતાં, એટલે બધાં વેરવિખેર થઈ ગયાં. ઘણાંખરાં તો પાસે આવેલી રેસ્ટોરાંમાં ઘૂસી ગયાં અને દૂધ વગરની કાળી કૉફી પીવા લાગ્યાં. દરમિયાન અમારી લોંચ આવી ગઈ હતી, પરંતુ વરસાદનું ઝાપટું રહી ન જાય ત્યાં સુધી મુસાફરો બેસવા આવવાના નહોતા.
વરસાદ રહી ગયો. તડકો નીકળ્યો, પરંતુ વાતાવરણમાં ઠંડી પ્રસરી ગઈ હતી. સદ્દભાગ્યે અમે વિદેશમાં હંમેશની ટેવ મુજબ ગરમ કપડાં સાથે લીધાં હતાં એટલે એ કામ લાગ્યાં. અમે સૌ પ્રવાસીઓ લોંચમાં ગયાં. લોચ નાની હતી. બે બસના આ બધા જ પ્રવાસીઓને બેસવા માટે તેમાં બેઠકો પૂરતી નહોતી. કેટલાકે ઊભા રહેવું પડે એમ હતું. લોચમાં સગવડ ઓછી હતી, કારણ કે સફર ટૂંકી હતી. લોંચના ઉપરના ખુલ્લા ભાગમાં ઠંડી લાગતી હતી અને નીચેના બંધ ડેકમાં બેઠકો થોડીક હતી. બીજી બસની જબરી ગાઈડ પોતાના બધા પ્રવાસીઓ માટે ધડાધડ બેસવાની સગવડ કરી લીધી. અમારી સાથેની એક મોટી ઉંમરની બહેનને વરસાદમાં ભીંજાવાને કારણે ટાઢ ચડી ગઈ હતી. પરંતુ લોંચમાં ધીમે ધીમે છેલ્લે આવવાને કારણે એને બેઠક મળી નહોતી. યુરોપ-અમેરિકાના દેશોમાં સ્ત્રીઓને પોતાની બેઠક આપવાનું દાક્ષિણ્ય પુરુષોમાં એકંદરે ઓછું હોય છે. આ પ્રૌઢા પ્રવાસી માટે અમારા બંને ગાઈડો વચ્ચે – યુવક-યુવતી વચ્ચે ઘણી રકઝક થઈ. પોર્ટુગીઝ ભાષામાં તેઓ શું બોલે છે તેની સમજ નહોતી પડતી, પરંતુ તેમના ચહેરા પરના – કડક ઉગ્ર ભાવો અને ઊંચા સાદ જોતાં જણાયું કે તેમની વચ્ચે મોટી તકરાર થઈ પડી છે; જાણે હમણાં તઓ હાથોહાથની મારામારી કરશે !
એવામાં નીચે બેઠેલો એક પ્રવાસી ઉપર આવ્યો, એટલે પેલી પ્રૌઢા પ્રવાસીને નીચેના ડેકમાં બેઠક મળી ગઈ. એથી ઝઘડો મટી ગયો અને વાતાવરણ શાંત થઈ ગયું, પણ બંને ગાઈડની આંખો કેટલીયે વાર સુધી એકબીજાની સામે ઘૂરકતી રહી.
અમે ઉપરના ડેકમાં હતાં. સદ્ભાગ્યે અમને બેઠક મળી ગઈ હતી. ઠંડી ન લાગતી હોય કે ચક્કર ન આવતાં હોય તો ઉપરના ડેકમાં બેસવાની મજા ઓર હતી. સાગરની સહેલગાહનો આનંદ ઉપર વધુ હતો. જો સ્વસ્થતા કે હૂંફનું કારણ ન હોય તો નીચેના બંધિયાર ડેકમાં ગૂંગળામણ થાય એવું હતું.
અમારી લોંચ વેગથી ચાલતી હતી. સમુદ્રનાં ઊછળતાં પાણીને લીધે ક્યારેક હાલકડોલક થતી હતી. અમે લગભગ પોણા કલાકની સફર પછી,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
:
www.jainelibrary.org