________________
જુઆરગમ
બ્રાઝિલમાં રિયો-ડિ-જાનીરો(અથવા રિઓ-દ-જાનેરો)થી લગભગ પચાસ કિલોમીટર દૂર સમુદ્રમાં આવેલા જુઆરગમ નામના ટાપુના પર્યટને ત્યાંની ટૂરિસ્ટ કંપનીઓ લઈ જાય છે. મેં અને મારાં પત્નીએ તે માટે નામ નોંધાવ્યાં હતાં. અમારી હોટેલમાંથી બીજા કેટલાક પ્રવાસીઓ પણ તેમાં જોડાવાના હતા.
રવિવારનો દિવસ હતો. સવારે સાત વાગે અમને લેવા માટે હોટેલ ગ્લોરિયા ઉપર બસ આવી પહોંચી. ભરાવદાર મૂછો અને લાંબા ઝૂલ્ફાવાળો પાંત્રીસેક વર્ષનો યુવાન ગાઇડ અમને બધાને બોલાવી ગયો. અમે બસમાં બેઠાં. જુદી જુદી હોટેલમાંથી પ્રવાસીઓને લઈને અમારી બસ રિયો છોડી સમુદ્રકિનારાની લગભગ સમાંતર એવા ધોરી માર્ગ ઉપર ચાલવા લાગી. એક પછી એક કેટલાંક નાનાં નાનાં ગામડાંઓ વટાવતી અમારી બસ છેવટે જુઆરગમ જવા માટે દરિયાકિનારે એક સ્થળે આવી પહોંચી.
અમે સમયસર આવી પહોંચ્યાં હતાં. પરંતુ અમને ટાપુ પર લઈ જનારી સ્ટીમલોંચ હજુ આવી નહોતી. સમુદ્રકિનારે બાંધવામાં આવેલી લાકડાંની જેટી ઉપર અમે ટહેલવા લાગ્યાં. સવારનો સમય હતો. સૌમ્ય તડકો હતો. શીતલ હવા હતી. સમુદ્રનાં ઘેરાં નીલરંગી પાણી હિલોળા લઈ રહ્યાં હતાં. વાતાવરણ ખુશનુમા હતું. દૂરસુદૂર કેટલીક હોડીઓ અને સ્ટીમલોંચ ઊભેલી હતી.
થોડી વારમાં બીજી એક બસ આવી પહોંચી. તેમાંથી પચીસેક પ્રવાસીઓ ઊતર્યા. તેમની ગાઈડ ત્રીસ-પાંત્રીસ વર્ષની એક યુવતી હતી. તેણે ખાખી રંગ યુનિફૉર્મ (બુશ શર્ટ અને પેન્ટ) પહેર્યું હતું. તે ઘણી ચબરાક અને બોલકી હતી. પ્રવાસીઓ પર જાણે હુકમ કરતી હોય તેમ તે સૂચનાઓ આપતી હતી. લોંચમાં બેસવા માટે કઠેડાવાળી જેટી ઉપર ક્યાં કેવી રીતે હારબંધ ઊભાં રહેવું અને લોંચમાં કેવી રીતે જલદી જલદી બેસી જવું તેની સૂચનાઓ પ્રતિસ્પર્ધી ટૂરિસ્ટ કંપનીઓના બંને ગાઈડોએ પોતપોતાના પ્રવાસીઓને આપી. થોડા પ્રવાસીઓ તે પ્રમાણે ગોઠવાવા લાગ્યા; પણ ગાઈડોની સૂચના કામયાબ નીવડી નહિ, કારણ કે એટલી વારમાં અણધાર્યું
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org