________________
૧૦૮
પાસપોર્ટની પાંખે “એ તો ખરું જ, પરંતુ ખાસ એટલા માટે તમને બોલાવ્યા કે તમે બ્રિટિશ કૉમનવેલ્થના સભ્ય છો. અહીં બધે તમે નજર કરો. બધા લેખકો પોતપોતાના રાજકીય વર્તુળ પ્રમાણે જુદા જુદા ટેબલ આસપાસ બેઠા છે. એટલે મેં વિચાર કર્યો કે આપણે પણ બ્રિટિશ કૉમનવેલ્થનું જુદું ટેબલ જમાવીએ.”
ટેબલની આસપાસ બેઠેલા સભ્યો સામે મેં નજર કરી તેમાં લંડનના પેન કાર્યાલયની બે બ્રિટિશ મહિલાઓ હતી. એક પ્રતિનિધિ હતો હોંગકોંગનો, એક હતો ન્યૂઝીલેન્ડનો અને એક પ્રતિનિધિ લેખિકા હતી તાઇવાનની.
આ વિદાય-જલસામાં બીજા દેશોમાંથી આવેલા પ્રતિનિધિઓ જેટલા હતા તેથી વિશેષ સ્થાનિક ઑસ્ટ્રેલિયન લેખક-લેખિકાઓ અને નિયંત્રિત ઇતર મહાનુભાવો હતાં. આ બધાંનાં વસ્ત્રોનું અવલોકન કરતાં એક વાત તરત નજરે ચડતી. ઓસ્ટ્રેલિયાની બહારથી આવેલા પ્રતિનિધિઓ તો પોતાની સાથે જે બેચાર જોડી કપડાં લાવ્યા હોય તે તેમણે આઠ-નવ દિવસમાં પહેરી લીધાં હોય. એટલે તેઓ બધાં પરિચિત વસ્ત્રોમાં હતાં. પરંતુ સ્થાનિક સભ્યો અને નિમંત્રિતો તો બધાં નવાં નવાં વસ્ત્રોમાં સુસજ્જ હતાં. એમાં પણ મહિલાઓ તો જાણે ફૅશન-પરેડ હોય તેમ ચમકભભકવાળાં વસ્ત્રી અને ઘરેણાં પહેરીને તથા પુષ્કળ મેક-અપ કરીને આવી હતી.
બધાં ટેબલો ઉપર જુદી જુદી જાતના દારૂના મોટા મોટા જગ તથા સોડા અને બરફ મૂકવામાં આવ્યાં હતાં. જેને જે પસંદ પડે તે અને જેટલો પીવો હોય તેટલો દારૂ પી શકે. બધાંએ તે પીવો શરૂ કર્યો હતો. મેં પાટલી પર બેસીને કોકોકોલા માટે માગણી કરી. વેઇટરે કહ્યું, “કોકાકોલા એકસ્ટ્રામાં ગણાય છે. એના એક ગ્લાસ માટે તમારે એક ડૉલર જુદો આપવો પડશે.” મેં કહ્યું, “શા માટે ? દારૂ બિલકુલ પીવાનો નથી. એને બદલે કોકાકોલા માગું છું.” થોડી રકઝક પછી એને મારી વાત સમજાઈ. મારે માટે કોકાકોલા આવ્યું.
સાડાઆઠ વાગે જાહેરાત થતાં બધાં પોતાની પ્લેટ લઈને ભોજનની વાનગીઓ લેવા માટે લાઇનમાં ઊભાં રહ્યાં. આ વાનગીઓમાંથી મને ખપે એવી વાનગીઓ ખાસ નહોતી. ભૂખ્યા રહેવા માટે મનથી તૈયાર થઈને જ હું આવ્યો હતો. અલબત્ત, ફળમાંથી મેં સફરજન અને સંતરાં લીધાં.
બધા પોતપોતાના ટેબલ પર પાછાં ફર્યા અને જમવા લાગ્યાં. “આ વિદાય-સમારંભમાં ખાસ કોઈ કાર્યક્રમ છે ?" મેં પીટરને પૂછ્યું.
“ખાસ કંઈ નથી. બસ દારૂ પીઓ, ખાઓ, વાતો કરો, નાચ કરો અને જવું હોય ત્યારે જાઓ. એટલો જ કાર્યક્રમ લાગે છે.” પીટરે કહ્યું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org