Passportni Pankhe Part 1

SR No.: 002036
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1998
Total Pages: 270
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Travelogue
File Size: 11 MB

Page 103

૮૨
પાસપૉર્ટની પાંખે ચક્કર મારી આવું. તે દરમ્યાન ફરજ પરનો કોઈ માણસ હોય તો તે આવી જશે. એક ચક્કર મારીને હું પાછો આવી પહોંચ્યો, પરંતુ કાચમાંથી જોયું તો કોઈ દેખાયું નહિ. મને ચિંતા થવા લાગી. મનમાં થયું કે હોટેલના પ્રવાસીઓમાંથી કોઈ બહાર જનાર નીકળે તોપણ દરવાજો ખૂલે, પરંતુ એક તો આ નાની હોટેલમાં પ્રવાસીઓ ઓછા અને તેમાં વળી આટલી રાતે બહાર જનાર કોણ હોય ? વળી થયું કે મારી જેમ કદાચ કોઈ બહાર ગયા હોય અને આવી પહોચે તો સારું; કંઈક રસ્તો નીકળે તોપણ થોડીક માનસિક રાહત તો અનુભવાય.
કેટલોક સમય પસાર થઈ ગયો પણ અંદરથી બહાર આવનાર કે બહારથી અંદર જનાર કોઈ દેખાયું નહિ.
મને થયું કે આ પ્રશ્ન હવે વિકટ બનતો જાય છે. સુરેશભાઈને ફોન કરીને સમાચાર આપી શકાય એવી સગવડ પણ આસપાસ નહોતી. એમનું ઘર દૂર હતું. અને એકલા એમને ઘેર પહોંચી શકાય એવો રસ્તાનો જાણકાર પણ હું નહોતો. એટલે મનમાં નક્કી કર્યું કે પાંચપંદર મિનિટે જે કોઈ માણસ આ ગલીમાંથી પસાર થાય તેને સંકોચ રાખ્યા વગર મારી મૂંઝવણની વાત કરવી. કેટલીક વારે એક સજ્જન ત્યાંથી પસાર થયા. મેં તેમને વાત કરી. તેમણે દરવાજો હડસેલી જોયો. બારણા ઉપર ટકોરા માર્યા. પછી કહ્યું, “બારણું લૉક છે. કોઈએ ભૂલથી અંદરથી લૉક કરી નાખ્યું છે. હોટેલનો દરવાજો તો ખુલ્લો જ હોવો જોઈએ. દરવાજો બંધ રાખવાનો હોય તો હોટેલવાળાએ તમને સૂચના આપવી જોઈએ. આપી છે તમને કંઈ સૂચના ?”
“ના, મને કંઈ સૂચના આપી નથી.”
“તો એ હોટેલવાળાની ભૂલ કહેવાય. હવે બીજો કંઈ રસ્તો નથી. તમારે પોલીસને ખબર આપવી જોઈએ.” એમ કહી તે ચાલતા થયા.
પોલીસને ખબર આપવી કે નહિ અને આપવી તો ક્યાં, કેવી રીતે અને તેનું શું પરિણામ આવે એ બધા પ્રશ્ન મારી મૂંઝવણ તો ઊલટાની વધી. પણ નક્કી કર્યું કે પોલીસમાં તો ખબર આપવી જ નથી. મને અજાણ્યાને એ બધી વિધિ આવડે નહિ. બીજા ઉપાયો અને વિકલ્પોનો વિચાર કરતો કરતો ઑક્સફર્ડ સ્ટ્રીટના નાકા સુધી આંટો મારી ફરી પાછો દરવાજા પાસે આવીને શાંતિથી ઊભો રહ્યો. થોડી થોડી વારે તે ખખડાવતો ગયો. એવામાં ગલીને નાકે કોઈક સજ્જન આવતા દેખાયા. પાસે આવ્યા એટલે મેં એમને મારી મૂંઝવણની વાત કરી. એમણે કહ્યું, “આવી નાની હોટેલો રાતને