________________
संसारदुःखान्न परोऽस्ति रोगः, सम्यग्विचारात् परमौषधं न । तद्रोगदुःखस्य विनाशनाय, सच्छास्त्रतोऽयं क्रियते विचारः ।। ८ ।।
રોગો બધામાં ભવ રોગ મોટો, વિચાર છે ઔષધ, હોય જોટો; તે રોગની શાંતિ, સમાપ્તિ માટે, વિચારવું આજ સુશાસ્ત્ર વાટે. ૮
સંસારનાં દુઃખો કરતાં ચઢિયાતો કોઈ રોગ નથી, અને સમ્યગુ વિચાર કરતાં શ્રેષ્ઠ કોઈ ઔષધ નથી. તેથી સંસારરૂપી રોગ અને દુઃખના વિનાશ માટે સમ્યગુશાસ્ત્ર વડે વિચારવું યોગ્ય છે.
જીવ દેહના – પુગલના પરિચયથી એવો પ્રભાવિત/મોહિત થયો છે કે જો દેહમાં જરા પણ અસુખ થાય તો વારંવાર તેના ચિત્ત પર તેની અસર ઊપજે. આંખમાં જરા માત્ર કણ પડ્યું હોય કે, દાંતમાં જરા માત્ર તૃણ ભરાઈ ગયું હોય કે પગમાં જરા માત્ર કાંટો ખેંચી ગયો હોય કે આંગળીના ટેરવે જરા માત્ર અગ્નિનો સ્પર્શ થયો હોય તો ગમે તેવા કાર્ય કરતાં મનના કોઈ એક ખૂણામાં સતત પેલી નાની સરખી પીડા પણ સ્મૃતિમાં આવ્યા કરશે. વળી શરીરમાં કોઈ જગાએ ગાંઠ દેખાય કે હૃદયના ભાગમાં
૩૪ એક હૃદયપ્રદીપનાં અજવાળા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
