________________
विदन्ति तत्त्वं न यथास्थितं वै, सङ्कल्पचिन्ता-विषयाकुला ये । संसारदुःखैश्च कदर्थितानां, स्वप्नेऽपि तेषां न समाधिसौख्यम् ।। ३१ ।।
સંકલ્પ-ચિંતા-વિષયો મહીં જે, ડૂળ્યા રહે તત્ત્વ ન જાણશે તે; સંસાર કષ્ટ બહુ તે રિબાતા,
સ્વખે ય પામે ન સમાધિ શાતા. ૩૧ સંકલ્પ, ચિંતા અને વિષયો વડે આકુળ લોકો યથાસ્થિત તત્ત્વને જાણતા નથી. સંસારની પીડા વડે પીડિત લોકોને સ્વપ્નમાં પણ સમાધિનું સુખ મળતું નથી.
મનમાં ઇન્દ્રિય વિષયક ઇચ્છાઓ થવી તે વિકલ્પ છે, તે મેળવવા માટે થતા પરિણામ તે સંકલ્પ છે. સંકલ્પ પૂર્ણ ન થાય ત્યારે ચિંતા થાય છે.
પૌદ્ગલિક પદાર્થોને મેળવવા સતત ચિંતા કરવી તેનાં સ્થાનો શોધવાં, દેશ-વિદેશમાં રખડવું. પદાર્થો મેળવવા પહેલાં ચિંતા, મળ્યા પછી ભોગવવાની આકુળતા, પછી તે પદાર્થોના નાશ થવાની ચિંતા. આમ સતત ચિત્તની વ્યાકુળ દશામાં જીવને ક્યાંથી સ્વાત્માની સતત સ્મૃતિ થાય?
૧૩૮ હૃદયપ્રદીપનાં અજવાળાં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
