Charnanuyoga Part 1

SR No.: 001956
Original Sutra Author: N/A
Author: Kanhaiyalal Maharaj
Publisher: Agam Anuyog Prakashan
Publication Year: 1998
Total Pages: 826
Language: Prakrit, Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Agam, Canon, Conduct, & agam_related_other_literature
File Size: 21 MB

Page 203

१३८] चरणानुयोग ====ા પૂર્વ ના નિર્દેવ
सूत्र ३०८ साहगस्स पब्वज्जा पुश्व निव्वेयदस्सा
પ્રવજ્યાપૂર્વક સાધકની નિદદશા૨૦૮ ૨ મિiાઈ કા -sl-કુકી જા હાનિકા ક૨૮, શ્રી સુધમસ્વામી શ્રી જખસ્વામીને કહે છે હુ मणुस्सा भवंति, तं जहा-आरिया वेगे, अणा
એમ કહું છું કે પૂર્વ આદિ ચારે દિશાઓમાં
અનેક પ્રકારના મનુષ્ય નિવાસ કરે છે. જેમ કે रिया वेगे, उच्चागोया वेगे, णीयागोया वेगे,
કેઈ આવે છે, કઈ અનાર્ય છે, કઈ ઉરચ કુળના कायमंता वेगे, हस्समंता वेगे, सुघण्णा वेगे, છે. કેઈ નીચ કુળના છે, કઈ શરીરે કદાવર છે, दुवण्णा वेगे, सुरूवा वेगे, दुरूवा वेगे।
અને કઈ ઠીગ શરીરવાળા છે. કેઈના શરીરને વર્ણ સુંદર હોય છે, કોઈને અસુંદર હોય છે. કઈ
મનેજ્ઞ રૂપવાળા હેય છે, કેઈ અમને રૂપવાળા. सेसि चणं खेत्त-वणि परिग्गहियाणि
કેઈની પાસે જમીન મકાન હોય છે, કેઈની પાસે વિત્તિ, તે કદા
અલપ તો કોઈની પાસે અધિક. કેઈ જન-જનપદ
પરિગ્રહવાળા હોય છે, કેઈ ને પરિચહ ધેડે તે अप्पयरा वा भुज्जतरा वा । तेसिंच ण जण
કેઈને વધારે પરિચહ હોય છે. जाणवयाई परिग्गहियाई भवंति, तं जहाअप्पयरा वा भुज्जयरा वा। तहप्पकारेहिं कुलेहिं आगम्म अभिभूय पगे
એમાંથી કોઈ પુરુષ પૂત કુળમાં જન્મ લઈ भिक्खायरियाए समुहिता, सतो वा चि पगे
વિષય-ભોગેની આસક્તિ છેડી ભિક્ષાવૃત્તિ णायओं य उवकरणं च विष्पजहाय भिक्खा
ધારણ કરવા માટે ઉદ્યત થાય છે. કેઈ વિદ્યમાન
સ્વજન પરિવાર તથા ધન-ધાન્ય આદિ સર્વ यरियाप समुहिता, असतो वा वि पगे
ભેગ-ઉપભેગની ઉત્તમ સામગ્રીને ત્યાગ કરીને नायओ व उवकरणं च विष्पजहाय भिक्खाय
ભિક્ષાવૃત્તિને સ્વીમર કરે છે. અને કોઈ કઈ रियाए समुहिता।
અવિદ્યમાન વજન પરિવાર અને સંપત્તિને ત્યાગ
કરીને શિક્ષાવૃત્તિ ધારણ કરવા સમુઘલ બને છે. जे ते सतो वा असतो वा णायओ य उव
જે વિદ્યમાન અથવા અવિદ્યમાન કુટુંબ करणं च विप्पजहाय भिक्खायरियाए समु
પરિવાર તેમજ ધન-ધાન્ય આદિ સંપત્તિને ત્યાગ द्विता पुवामेव तेहिं जातं भवति, तं जहा
કરીને ભિક્ષુ બને છે, કે ઉપકરણને ત્યાગ કરી इह खलु पुरिसे अण्णमण्णं ममट्टाप एवं विप्प
ભિક્ષાચર્ચા (સાધુદીક્ષા) માટે સમુસ્થિત થાય છે,
એ અને પ્રકારના સાધકને એ પહેલેથી જ ખ્યાલ डिवेदेति, तं जहा
હિોય છે કે – આ લોકમાં પુરુષગણ પોતાનાથી ભિન્ન વસ્તુઓને ઉદેશીને છેટે એમ જ માને
છે કે “આ મારું છે, મારા ઉપયોગમાં આવશે જેમકે ક્ષેત્ત છે, કહ્યું , દિvi , ravi ,
“આ ખેતર મારું છે, આ મકાન મારું છે, આ धणं मे, धणं मे, कंस मे, दूर्स मे, विपुल
ચાંદી મારી છે, આ સેનું મારું છે, આ ધન મારુ ઇ-ગાળmમિત્તિ-સંપન્ન-વિરુ-cnઘાટ
છે, ધાન્ય મારું છે, આ કાંસાનાં વાસણે મારાં છે,
આ બહુમૂલ્ય વસ્ત્ર અથવા લેખ' આદિ ધાતુ મારાં रत्त-रयण-संतसार-सावतेय मे, सद्दा मे, रूपा
છે, આ પ્રચુર ધન (ગાય ભેંસ આદિ પશુ), આ છે, ધા રે, સા રે, જાણા છે, તે ત્રત્યુ
અઢળક નક, રત્ન, મણ, ઐતી, શખશિલા, मे कामभोगा, अहमवि पतेसिं ।
પ્રવાળ (મૂળા), લાલ-પત્ન, પમડાગ ઇત્યાદિ ઉત્તમોત્તમ મણિએ મારા છે, અને પૈતૃક-રેકર્ડ ધન મારુ છે, આ ડણપ્રિય અવાજ કરનારી વાણું, વેણુ આદિ વાદ્ય-સાધન માાં છે, આ સુન્દર અને રૂપાળા પદાર્થો માદા છે, આ અત્તર, તેલ ઈત્યાદિ સુગંધિત પદાર્થો મારા છે, આ ઉત્તત્તમ સ્વાદિષ્ટ અને સરસ ખાદ્ય પદાર્થો મારા છે, આ કમળ સ્પેશવાળા ગાદી-તકિયા ઈત્યાદિ પદાર્થ મારા છે, આ પૂર્વોક્ત પદાર્થ-સમૂહ મારા કામ-ભાગનાં સાધન છે, હું તેમને ઉપભોગ કરનારા છું અથવા ઉપલેગ કરવામાં સમર્થ છું.”