________________
अव्वो ! हु अवितहं तं पिच्छह नेमित्तियस्स सुमइस्स । ता पुत्तेण समाणं आसन्नं दंसणं इण्हि ॥ १३२ ॥ ता भो समंतभद्दय ! सिग्घं आणेह बालियं तमिह । जीए पभावेण मए पिक्खेयव्वो सपुत्तोति ॥ १३३ ॥ वयणाणंतरमेव हि समंतभद्देण गंतुमाणीया । सा बालिया विणिज्जियसुरजुवईरूवसोहग्गा ॥ १३४ ॥ तीए सरीरसोहं पिच्छिय रन्ना विचिंतियं अव्वो । आगारो चिय सूयइ इमीए सुकुलम्मि संभूई ॥ १३५ ॥ उचियासणोवविट्ठा सा कन्ना अमरकेउनरवइणा । भणिया हिययब्भंतरगुरुसोगुव्वायपंडुमुहा ॥ १३६ ॥ वच्छे ! उज्झसु सोयं चयसु भयं जणयनिविसेसस्स । साहिजउ मह एयं कम्मि पुरे तं समुप्पन्ना ? ॥ १३७ ॥ अहो ! खलु अवितथं तत् प्रेक्षध्वे नैमित्तिकस्य सुमतेः । तस्मात् पुत्रेण सममासन्नं दर्शनमिदानीम् ॥ १३२ ॥ तस्मात् भोः समन्तभद्र ! शीघ्रमानयत बालिका तामिह । यस्याः प्रभावेन मया प्रेक्षितव्यः स्वपुत्र इति ॥ १३३ ॥ वचनान्तरमेव हि समन्तभद्रेण गत्वाऽऽनीता । सा बालिका विनिर्जितसुरयुवतीरूपसौभाग्या ॥ १३४ ॥ तस्याः शरीरशोभा प्रेक्ष्य राज्ञा विचिन्तितं अहो ! । आकारश्चैव सूचयत्यस्याः सुकुले संभूतिम् ॥ १३५ ॥ उचितासनोपविष्टा सा कन्या अमरकेतु-नरपतिना । भणिता हृदयाभ्यन्तरगुरुशोकोद्वातपाण्डुमुखा ॥ १३६ ॥ वत्से ! उज्झ शोकं त्यज भयं जनकनिर्विशेषस्य । कथ्यतां ममैतद् कस्मिन् पुरे त्वं समुत्पन्ना ? ॥ १३७ ॥
१. समाणं-सम-सहेत्यर्थः । २. प्रेक्षितव्यः । ३. संभूति: उत्पत्तिः ।४. उव्वायं-उद्वातंशुष्कम् । ५. त्यज । ६. साहिजउ-कथ्यताम् ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
एकादश: परिच्छेदः
४४५
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
