________________
अह तं तहाविहं पासिऊण परिचिंतियं मए एयं ।। तं एवं संजायं जं पुव्वं सुमइणा भणियं ॥ १२६ ॥ कुसुमायरउज्जाणे जइया गयणाओ कन्नगा पडिही । तत्तो य सिग्घमेव हि पुत्तेण समागमो होही ॥ १२७ ॥ ता किं इह पुट्ठाए इमाए, ताव साहेमि । गंतुं वइयरमेयं जहट्ठियं चेव नरवइणो ॥ १२८ ॥ इय चिंतिऊण तत्तो आसासित्ता सुमहुरवयणेहिं । आणीया नियगेहे समप्पिया सा सभज्जाए ॥ १२९ ॥ नियपरियणं च सवं सरीरसंवाहणाइवावारे । तीए निउँइऊणं समागओ देवपासम्मि ॥ १३० ॥ एवं समंतभद्देण साहियं वइयरं निसामित्ता । विम्हियहियओ राया अह एवं भणिउमाढत्तो ॥ १३१ ॥
अथ तां तथाविधां दृष्ट्वा परिचिन्तितं मयैतद् । तदेतत् सञ्जातं यत्पूर्वं सुमतिना भणितम् ॥ १२६ ॥ कुसुमाकरोद्याने यदा गगनात् कन्यका पतिष्यति । ततश्च शीघ्रमेव हि पुत्रेण समागमो भविष्यति ॥ १२७ ॥ तस्मात्किमिहपृष्ट्यानया वराक्या तावत्कथयामि । गत्वा व्यतिकरमेतद् यथास्थितमेव नरपतेः ॥ १२८ ॥ इति चिन्तयित्वा ततोऽऽश्वास्य सुमधुरवचनैः । आनीता निजगेहे समर्पिता सा स्वभार्यायै ॥ १२९ ॥ . निजपरिजनं च सर्वं शरीरसंवाहनादिव्यापारे । तस्या नियोज्य समागतो देवपार्श्वे ॥ १३० ॥ एवं समन्तभद्रेण कथितं व्यतिकरं निशम्य । विस्मयहृदयो राजा अथैवं भणितुमारब्धः ॥ १३१ ॥ १. व्यतिकरं-वृत्तान्तम् । २. नियोज्य । ३. आढत्तो-आरब्धः ।
४४४
एकादशः परिच्छेदः
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
