________________
तो पुच्छ इच्छियत्थं भणियाए ताहि विणयपणयाए ।
पुट्ठो मए महायस ! केण र्हिओ नंदणो मज्झ ? ॥ ३० ॥ किं जीवइ अहव मंओ पिक्खिस्समहं कयाइवि नवत्ति ? । अह भणियं कुलवइणा सम्मं दाऊण उवओगं ॥ ३१ ॥ वच्छे ! उच्छंगत्थो तुह तणओ अवहिओ उ देवेण । पाणविओयणहेउं पुव्वविरुद्धेण कुद्धेण ॥ ३२ ॥ वेयड्डगिरिनिउंजे नेऊण सिलायलम्मि विउलम्मि । को छुहाभिभूओ किल र्किच्छेणेस मरउत्ति ॥ ३३ ॥ अह कहवि विहिवसेणं समागओ तत्थ नहयरो एक्को । नियभारियासमेणो तेण य पुत्तोत्ति सो गहिओ ॥ ३४ ॥ खयरस्स तस्स गेहे वुद्धिं जाही सुहेण, तत्तो य । संपत्तजोव्वणो सो मिलिही तुह हत्थिणपुरम् ॥ ३५ ॥
तर्हि पृच्छ इच्छितार्थं भणितया तदा विनयप्रणतया । पृष्टो मया महायश ! केन हृतो नन्दनो मम ? ॥ ३० ॥ किं जीवति अथवा मृतः प्रेक्षिष्येऽहं कदाचिदपि नवेति । अथ भणितं कुलपतिना सम्यग् दत्त्वोपयोगम् ॥ ३१ ॥ वत्से ! उत्सङ्गस्थस्तव तनयोऽपहृतस्तु देवेन । प्राणवियोजनहेतुं पूर्वविरुद्धेन कुद्धेन ॥ ३२ ॥ वैताढयगिरिनिकुञ्जे नीत्वा शीलातले विपुले । मुक्तः क्षुधाभिभूतः किल कृच्छणैष म्रियतामिति ॥ ३३ ॥ अथ कथमपि विधिवशेन समागतस्तत्र नभश्चर एकः । निजभार्यासमेतस्तेन च पुत्र इति स गृहीतः ॥ ३४ ॥ खेचरस्य तस्य गेहे वृद्धिं यास्यति सुखेन, ततश्च । संप्राप्तयौवनः स मिलिष्यति तव हस्तिनापुरे ॥ ३५ ॥
१. हिओ - हतः । २. मओ = मृतः । ३. विओयणं = वियोजनम् । ४. निकुञ्जः = वनम् । ५. विपुलं=विशालम् । ६. कृच्छेण= कष्टेनैष बालको म्रियतामिति 'विचार्य' इति शेषः ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
४२८
Jain Education International
एकादशः परिच्छेदः
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
