________________
दारम्मि सुमइनामो नेमित्ती चिट्ठइति सुणिऊण । भणियं रन्ना किं भो ! सो एसो सुमइनेमित्ती ? ॥ १३७ ॥ जस्साएसाउ तया दिन्ना नरवाहणेण मह देवी ? । पासट्ठिएहिं सिटुं, नरिंद ! एवंति, अह रन्ना ॥ १३८ ॥ भणियं पविसउ सिग्धं पुच्छामो जेण देविवुत्तंतं । वयणाणंतरमेसो पवेसिओ दारवालेण ॥ १३९ ॥ कयउवयारो रन्ना उवविट्ठो विणयपुव्वयं सुमई । आपुट्ठो, किं देवी जीवइ व नवत्ति वजरसु ? ॥ १४० ॥ उवओगं दाऊणं भणियं अह सुमइणा जियइति । अक्खयदेहा संपइ मिलिया इव बंधुवग्गस्स ॥ १४१ ॥ कइया समागमो मह तीए, किं वा हवेज्ज से गब्भे ? । इय पुट्ठो नरवइणा कयउवओगो पुणो भणइ ॥ १४२ ॥
द्वारे सुमतिनामा नैमित्तिकस्तिष्ठति इति श्रुत्वा । भणितं राज्ञा किं स एष सुमतिनैमित्तिकः ? ॥ १३७ ॥ यस्याऽऽदेशात्तदा दत्ता नरवाहनेन मम देवी ? । पार्श्वस्थितैःशिष्टं, नरेन्द्र ! एवमिति, अथ राज्ञा ॥ १३८ ॥ भणितं प्रविशतु शीध्र पृच्छामो येन देवीवृतान्तम् । वचनानन्तरमेष प्रवेशितो द्वारपालेन ॥ १३९ ॥ कृतोपचारो राज्ञा उपविष्टो विनयपूर्वकं सुमतिः । आपृष्टः, किं देवी जीवति वा नवेति कथय ? ॥ १४० ॥ उपयोगं दत्त्वा भणितमथ सुमतिना जीवतीति । अक्षयदेहा संप्रति मीलितेव बन्धुवर्गस्य ॥ १४१ ॥ कदा समागम मम तस्याः, किंवा भवेत्तस्या गर्भे ? । इति पुष्टो नरपतिना कृतोपयोग: पुन-भणति ॥ १४२ ॥
१. कदा ।
४०४
दशमः परिच्छेदः
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
