________________
इय केवलिणा भणिए तहत्ति बहु मन्निऊण तव्वयणं । ति पयक्खिणिऊण पुणोऽभिवंदिओ सो मए भयवं ॥ ७२ ॥ तत्तो उप्पइऊणं समागओ एत्थ तुह समीवम्मि । जं तं तुमए पुटुं तं सव्वं साहियं एयं ॥ ७३ ॥ भो चित्तवेग ! संपइ कायव्वं जं मए तमाइससु । तो भणइ चित्तवेगो सुरवर ! निसुणेसु मह वयणं ॥ ७४ ॥ नहवाहणेण नीया जा सा मह भारिया सुदुक्खत्ता । तयवत्थं मं दटुं विलवंती कलुणसद्देण ॥ ७५ ॥ भुयगोहवेढियस्सवि न तारिसं आसि मज्झ मणदुक्खं । जह तीए कलुणरोवणविलावसदं सुणंतस्स ॥ ७६ ॥ सा कह चिट्टइ संपइ जीवइ न नवत्ति मज्झ साहेसु ? । ओहिन्नाणेण तुमं जाणसि पच्चक्खमिव सव्वं ॥ ७७ ॥ इति केवलिना भणिते तथेति बहु मत्वा तद्वचनम् । त्रिःप्रदक्षिणीकृत्य पुनरभिवन्दितः स मया भगवान् ॥ ७२ ॥ तत उत्पत्य समागतोऽत्र तव समीपे । यत् तत्त्वया पृष्टं तद् सर्व कथितमेतद् ॥ ७३ ॥ भोः चित्रवेग ! संप्रति कर्तव्यं यन्मया तदादिश । ततो भणति चित्रवेगः सुरवर ! निशृणु मम वचनम् ॥ ७४ ॥ नभोवाहनेन नीता या सा मम भार्या सुदुखार्ता । तदवस्थं मां दृष्ट्वा विलपन्ती करुणशब्देन ॥ ७५ ॥ भुजङ्गौघवेष्टितस्याऽपि न तादृशमासीत् मम मनोदुःखम् । यथा तस्याः करुणरुदनविलापशब्दं स्मरतः ॥ ७६ ॥ सा कथं तिष्ठति संप्रति जीवति वा न वेति मम कथय ? । अवधिज्ञानेन त्वं जानासि प्रत्यक्षमिव सर्वम् ॥ ७७ ॥
१. त्रिः प्रदक्षिणीकृत्य । २. उत्पत्य । ३. सुदुःस्वार्ता । ४. सरंतस्स-स्मरतः ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
नवमः परिच्छेदः
३५१ www.jainelibrary.org
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
