________________
ता उज्झिय अविवेयं रागं अंवहत्थिऊण भावेण । परिहरसु सव्वहच्चिय दिट्ठिकुसीलत्तणं एयं ॥ १८० ॥ एवं गुरुणा भणिओ संविग्गो सोवि चिंतए एवं । अइरागपरवसस्स ओ धी!धी ! मह निव्विवेयस्स ॥ १८१ ॥ जो हं पणट्ठलज्जो गयरायपयम्मि वट्टमाणोवि । साहुजणनिंदणिजं रागं न चएमि छड्डेउं ॥ १८२ ॥ लखूणवि निरवजं पव्वजं दुट्ठरागपडिबद्धो । होहामि पुनरहिओ दीहरसंसारआभागी ॥ १८३ ॥ ही जीव! पाव! भमिहिसि नारयतिरिएसु दीहरं कालं । अविसयपयट्टरागो लळूणवि धम्ममणवजं ॥ १८४ ॥ एवं भावंतस्सवि धणवाहणसाहुणो न उत्तरइ । अणुरागो तव्विसए ताएवि य तस्स उवरिम्मि ॥ १८५ ॥
तस्मादज्झित्वाऽविवेकं रागमपहस्त्य भावेन । परिहर सर्वथा चैवं दृष्टिकुशीलत्वमेतद् ॥ १८० ॥ एवं गुरुणा भणितः संविग्नः सोऽपि चिन्तयत्येवम् । अतिरागपरवशस्य अहो धिग् ! धिग् मम निर्विवेकस्य ॥ १८१ ॥ योऽहं प्रणष्टलज्जो गतरागपदे वर्तमानोऽपि । साधुजननिन्दनीयं रागं न त्यजामि मोक्तुम् ॥ १८२ ॥ लब्ध्वाऽपि निरवद्यां प्रवज्यां दुष्टरागप्रतिबद्धः । भविष्यामि पुन्यरहितो दीर्घसंसाराऽऽभागी ॥ १८३ ॥ हा ! जीव ! पाप ! भ्रमिष्यसि नारकतिर्यक्षु दीर्धं कालम् । अविषयप्रवृत्तरागो लब्ध्वाऽपि धर्ममनवद्यम् ॥ १८४ ॥ एवं भावयतोऽपि धनवाहनसाधो-र्नोत्तरति । अनुरागस्तद्विषये तस्या अपि च तस्योपरे ॥ १८५ ॥
१. अपहस्त्य-अपनीय । २. संविज्ञ-संवेगमापनः । ३. गतरागपदे-साधुपदे । ४. छड्डेउं= मोक्तुम् । ५. विनश्यति ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
अष्टमः परिच्छेदः
३२७
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
