________________
भयवं ! ताव न तुट्टइ दइयाए उवरि सव्वहा रागो । नवरं करेमि एक्कं जइ जुत्तं तुम्ह पडिहाइ ॥ १६८ ॥ सुरयसुहनिप्पिवासो दिक्खं गिण्हामि तुम्ह पामूले । दइयाए समं अहयं दंसणमित्तेण संतुट्ठो ॥ १६९ ॥ एवं ववत्थियम्मि जइ जोग्गं देह मज्झ तो दिक्खं । तीए अदंसणेणं सक्केमि न जीवियं धरिउं ॥ १७० ॥ तव्वयणं सोऊण य सुधम्मसूरि विचिंतए एवं । पेच्छह अइदुरंतो रागो कह विलसए लोए ? ॥ १७१ ॥ एवंपि ता दिज्जउ पव्वज्जा ताहि गहियसुत्तत् । सयमेव विवेगजुओ उज्झिस्सइ रागसंबंधं ॥ १७२ ॥ एवं विचिंतिऊणं अणंगवइयाए संजुओ ताहे । धणवाहणो संभाया गुरुणा पव्वाविओ विहिणा ॥ १७३ ॥
भगवन् ! तावन्न त्रुट्यति दयिताया उपरि सर्वथा रागः । नवरं करोमि एकं यदि युक्तं तव प्रतिभाति ॥ १६८ ॥ सुरतसुखनिष्पिपासो दिक्षां गृह्णामि तव पादमूले । दयितया सममहकं दर्शनमात्रेण संतुष्टः ॥ १६९ ॥ एवं व्यवस्थिते यदि योग्यं देहि मम ततो दिक्षाम् । तस्याऽदर्शनेन शक्नोमि न जीवितं धर्त्तुम् ॥ १७० ॥ तद्वचनं श्रुत्वा च सुधर्मसूरिर्विचिन्तयत्येवम् । प्रेक्षध्वमतिदुरन्तो रागः कथं विलसेत् लोके ? ॥ १७१ ॥ एवमपि तस्मात् दीयतां प्रवज्या तदा गृहीतसूत्रार्थः । स्वयमेव विवेकयुक्त उज्झिष्यति रागसम्बन्धम् ॥ १७२ ॥ एवं विचिन्त्याऽनङ्गवत्या संयुक्तस्तदा । धनवाहनः स्वभ्राता गुरुणा प्रव्राजितो विधिना ॥ १७३ ॥
१. स्वभ्राता ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
अष्टमः परिच्छेदः
For Private & Personal Use Only
३२५ www.jainelibrary.org
