________________
वहबंधमारणाइं लहंति रागेण मोहिया जीवा । वच्चंत्ति दुग्गईए सहति विविहाई दुक्खाइं ॥ ७८ ॥ रागो हि दुक्खरूवो रागो चिय सयलआवयाहेऊ । रागपरद्धा जीवा भमंति भवसागरे घोरे ॥ ७९ ॥ ताव चिय परमसुहं जाव न रागो मणम्मि उच्छरइ । हंदि ! सरागम्मि मणे दुक्खसहस्साइं पविसंति ॥ ८० ॥ एमाइ चिंतिऊणं धणदेव ! मए इमं तु वजरियं । भो चित्तवेग ! इण्हि मा कीरउ कोवि सोगोत्ति ॥ ८१ ॥ जं एसो संसारो एरिसदक्खाण निययआवासो । पत्ताए आवयाए तेण विसाओ न कायव्वो ॥ ८२ ॥ जरमरणरोगवल्लहविओगबहुलम्मि एत्थ संसारे । जम्हा सकम्मजणियं जायइ जीवाण दुक्खंति ॥ ८३ ॥
वधबन्धमारणानि लभन्ते रागेण मोहिता जीवाः । व्रजन्ति दुर्गतौ सहन्ते विविधानि दुःखानि ॥ ७८ ॥ रागो हि दुःखरूपो राग एव सकलापद्धेतुः । . रागपीडिता जीवा भ्राम्यन्ति भवसागरे घोरे ॥ ७९ ॥ तावदेव परमसुखं यावन्न रागो मनसि प्रादुर्भवति । हन्दि ! सरागे मनसि दुःखसहस्त्राणि प्रविशन्ति ॥ ८० ॥ इत्यादि चिन्तयित्वा धनदेव ! मयेदन्तु कथितम् । भो-श्चित्रवेग ! इदानीं मा क्रियतां कोऽपि शोकेति ॥ ८१ ॥ यदेष संसार ईदशदुःखानां नियतऽऽवासः । प्राप्तायामापदि तेन विषादो न कर्तव्यः ॥ ८२ ॥ जरामरणरोगवल्लभवियोगबहुलेऽत्र संसारे । यस्मात् स्वकर्मजनितं जायते जीवानां दुःखमिति ॥ ८३ ॥
१. परद्धा-पीडिताः । २. प्रादुर्भवति ।
३१०
अष्टमः परिच्छेदः
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
