________________
जीवियसंदेहेणं कहवि मए अज्ज नाह ! संपत्तो । मोत्तू तुमं इहि कत्थवि सक्केमि नो गंतुं ॥ १७३ ॥ तावच्चिय मह जीयं जाव तुमं नयणगोयरे वससि । तुह दंसणरहिया पुण झत्ति य पाणेहिं मुंचामि ॥ १७४ ॥
जंपि निमिसंति नयणा ऐत्तियमेत्तंपि दूसहं मन्ने ।
किं पुण जं बहुदिवसे तुह विरहे नाह ! अच्छिस्सं ? ॥ १७५ ॥
ता नाह ! जत्थ वच्चसि अणुगंतव्वं मएवि तत्थेव । एवं च ठिए कज्जे जं कायव्वं तयं भणसु ॥ १७६ ॥
अन्नं च । सट्ठाणे पत्ताए पाणिग्रहणं भविस्सई मज्झ । एवंविह आसाए सगिहं वच्चामि जइ नाह ! ॥ १७७ ॥ एत्तो य मज्झ जणओ भणिओवि हु जइ न वच्चई कहवि । जलणप्पण रन्ना, कणगपहं मोत्तु नियनयरे ॥ १७८ ॥
जीवितसंदेहेन कथमपि मयाऽद्य नाथ ! संप्राप्तः । मुक्त्वा त्वमिदानीं कुत्राऽपि शक्नोमि न गन्तुम् ॥ १७३ ॥ तावदेव मम जीवितं यावत्त्वं नयनगोचरे वससि । तवदर्शनरहिता पुनर्झटिति च प्राणैर्मुञ्चामि ॥ ९७४ ॥ यदपि निमिषतः नयने - एतावन्मात्रमपि दुस्सहं मन्ये । किं पुनर्यत् बहु दिवसे तव विरहे नाथ ! आसिष्ये ॥ १७५ ॥ तस्मात् नाथ ! यत्र व्रजस्यनुगन्तव्यं मयाऽपि तत्रैव । एवञ्च स्थिते कार्ये यत्कर्तव्यं तद् भण ॥ १७६ ॥ अन्यञ्च । स्वस्थाने प्राप्तायां पाणिग्रहणं भविष्यति मम । एवंविधाऽऽशया स्वगृहं व्रजामि यदि नाथ ! ॥ १७७ ॥ इतश्च मम जनको भणितोऽपि ह यदि न व्रजति कथमपि । हु ज्वलनप्रभेण राज्ञा, कनकप्रभं मुक्त्वा निजनगरे ॥ १७८ ॥
१. जीवितम् । २. एतावन्मात्रमपि ।
२८४
Jain Education International
सप्तमः परिच्छेदः
For Private & Personal Use Only
सुरसुन्दरीचरित्रम्
www.jainelibrary.org
