________________
ता किं नु कणगमाला अहवा सो हिययवल्लो मज्झ ? | दंसिय मुद्दारयणं करेमि नीसंकियं एयं ॥ १५५ ॥ एवं विचिंतिऊणं समागया ताहि तुज्झ पासम्म । मुद्दारयणसमेओ निययकरो दंसिओ ताहे ॥ १५६ ॥ तत्तो पिययम ! तुमए मुद्दासहियम्मि दंसिए हत्थे । एसो सो मह दइउत्ति पच्चओ झत्ति उप्पन्नो ॥ १५७ ॥ पेच्छ कह एस एवं काऊणवि विगयसयलआसंको । चिट्ठइ, किं नवि बीहइ नहवाहणरायउत्तस्स ? ॥ १५८ ॥ किंचि उवायं ताहिं करेमि एयस्स मोयणट्ठाए । एवं विचिंतिऊणं वंचिय तं सहियणं सव्वं ॥ १५९ ॥ कवडेण मए सामिय ! समाणिओ इह असोगवणियाए । तं जं तुमए पुट्टं तं सव्वं साहियं एयं ॥ १६० ॥ युग्मम् ॥ तस्मात्किन्नु कनकमालाऽथवा सो हृदयवल्लभो मम । दर्शित्वा मुद्रारत्नं करोमि निःशङ्कितमेतद् ॥ १५५ ॥ एवं विचिन्त्य समागता तदा तव पार्श्वे । मुद्रारत्नसमेतो निजककरो दर्शितस्तदा ॥ १५६ ॥ ततः प्रियतम ! त्वया मुद्रासहिते दर्शिते हस्ते । एष स मम दयित इति प्रत्ययो झटित्युत्पन्नः ॥ १५७ ॥ प्रेक्षस्व कथमेष एवं कृत्वाऽपि विगतसकलाऽऽशङ्कः । तिष्ठति, किं नाऽपि बिभेति नभोवाहनराजपुत्रस्य ? ॥ १५८ ॥ किञ्चिदुपायं तदा करोमि एतस्य मोचनार्थे । एवं विचिन्त्य वञ्चितं तं सखीजनं सर्वम् ॥ १५९ ॥
कपटेन मया स्वामिन्! समानीत इहाऽशोकवाटिकायां । तद्यत् त्वया पृष्टं तं सर्वं कथितमेतद् ॥ १६० ॥ युग्मम् ॥ १. प्रत्ययो - विश्वासः ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
सप्तमः परिच्छेदः
For Private & Personal Use Only
२८१
www.jainelibrary.org
