________________
अह अन्नया कयाइवि पवरे हम्मियतलम्मि पासुत्तो । धणवइवणिओ तीए वसुमइदइयाए संजुत्तो ॥ १५० ॥ निम्मलससिकरउज्जोइयाए रयणीए पच्छिमे जामे । निद्दाखए विबुद्धा मुद्धा सा वसुमई वरई ॥ १५१ ॥ नियंसयणीयपसुत्तं परपुरिसं पिक्खिऊण भयभीया । सा पवणहया तणुतरुलयव्व अह कंपिया सहसा ॥ १५२ ॥ चिंतइ सा मियनयणा कत्थ गओ मज्झ निययनाहो सो ।
दुक्खपवेसम्मि गिहे एसो पुरिसो कह पविट्ठो ? ॥ १५३ ॥ किंवा सो मणदइओ हविज निहओ इमेण पावेण । सोच्चिय दइओ अन्नो पडिहासइ किं विवजासा ? ॥ १५४ ॥ अहवा न होइ एसो मह दइओ ताव निच्छओ एस । एस अउव्वो कोवि हु दीसइ दिव्वाणुकारित्ति ॥ १५५ ॥
अथान्यदा कदाचिदपि प्रवरे हर्म्यतले प्रसुप्तः । धनपतिवणिग् तया वसुमतीदयितया संयुक्तः ॥ १५० ॥ निर्मलशशीकरोद्योतितायां रजन्यां पश्चिमे यामे । निद्राक्षये विबुद्धा मुग्धा सा वसुमती वराकी ॥ १५१ ॥ निजशयनीयप्रसुप्तं परपुरुषं प्रेक्ष्य भयभीता । सा पवनहता तनुतरुलतेवाथ कम्पिता सहसा ॥ १५२ ॥ चिन्तयति सा मृगनयना कुत्र गतो मम निजकनाथः सः । दुःखप्रवेशे गृहे एष पुरुषः कथं प्रविष्टः ? ॥ १५३ ॥ किं वा स मनोदयितो भवेत् निहतोऽनेन पापेन । स एव दयितोऽन्यः प्रतिभासते किं विपर्यासात् ॥ १५४ ॥ अथवा न भवति एष मम दयितस्तावत् निश्चय एषः । एषोऽपूर्वः कोऽपि हु दृश्यते दिव्यानुकारीति ॥ १५५ ॥ १. हर्म्यम्-गृहम् । २. शयनीयम्-शय्या । ३. दुःखेन प्रवेशः शक्यो यत्र तद् दुःखप्रवेशम्। ४. विपर्यासात् भ्रमात् । ५. अपूर्वः ।
२३८
षष्ठः परिच्छेदः
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
