________________
तो दुलहं मणुयत्तं दट्टणं रूवजोव्वणसमेयं । महिलामित्तस्स कए न हु मरणं होइ कायव्वं ॥ २३४ ॥ भो चित्तवेग ! जइवि हु पियविरहे दूसहं हवइ दुक्खं । उत्तमकुलप्पसूयाण तहवि एयं न जुत्तंति ॥ २३५ ॥ जाणामि अहंपि इमं मणवल्लहमाणुसस्स विरहम्मि । नरए नेरइयस्सव उप्पज्जइ दारुणं दुक्खं ॥ २३६ ॥ तहवि हु न होइ जुत्तो अप्पवहो किंतु कोवि हु उवाओ । चिंतेयव्वो जह सा पाविज्जइ हिययवल्लहिया ॥ २३७ ॥ भो सुप्पइट्ठ ! एवं वज्जरिए तेण चित्तगइणा ओ । दीहं नीससिऊणं एवं हि मए समुल्लवियं ॥ २३८ ॥ वोलीणा तीइ कहा न हु इण्हिं अत्थि कोवि उवाओ । अजेव य रयणीए जं होही तीइ विवाहो ॥ २३९ ॥
तस्मात् दुर्लभं मनुष्यत्वं दृष्ट्वा रूपयौवनसमेतम् ।। महिलामात्रस्य कृते न खलु मरणं भवति कर्तव्यम् ॥ २३४ ॥ भोश्चित्रवेग ! यद्यपि खलु प्रियविरहे दुःसहं भवति दुःखम् । उत्तमकुलप्रसूतानां तथापि एतन्न युक्तमिति ॥ २३५ ॥ जानाम्यिहमपीइदं मनोवल्लभमनुष्यस्य विरहे । नरके नैरयिकस्येवोत्पद्यते दारुणं दुःखम् ॥ २३६ ॥ तथाऽपि खलु न भवति युक्तोऽऽत्मवधः किन्तु कोऽपि खल्वोपाय: । चिन्तितव्यो यथा सा प्राप्नुयात् हृदयवल्लभिका ॥ २३७ ॥ भोः सुप्रतिष्ठ ! एवं कथिते तेन चित्रगतिना ओ । दीर्घ निश्वस्य एवं हि मया समुल्लपितम् ॥ २३८ ॥ अतिक्रान्ता तस्याः कथा न खल्विदानीमस्ति कोऽप्युपायः । अद्यैव च रजन्यां यद्भविष्यति तस्या विवाहः ॥ २३९ ॥ १. नैरयिक:-नरकजीवः ।
२१०
पंचमः परिच्छेदः
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
