________________
अम्हाण पहू नट्ठो न य सक्कइ वासिउं पुरं एयं । तेण विणा ता अम्हं न जुत्तमिह अच्छिउं इण्हिं ॥ १९८ ॥ को कुणइ अम्ह रक्खं एत्थ वसंताण नाहरहियाण । सव्वेसिं तेण उचियं पुरमेयं उज्झिउं सिग्धं ॥ १९९ ॥ एवं विणिच्छियम्मी नयरमहंतेहिं मंतकुसलेहिं । सव्वोवि जणो नट्ठो जायं अह सुन्नयं नयरं ॥ २०० ॥ आसज कारणमिणं उव्वसियं तेण पुरवरं एयं । चित्तगई भणइ तओ कत्थ गओ सो जण भद्द !? ॥ २०१ ॥ तत्तो य तेण भणियं कोवि जणो गयणवल्लहे नयरे ।। कोवि गओ विजयपुरे कोवि हु इह वेजयंतम्मि ॥ २०२ ॥ सत्तुंजयम्मि कोवि हु अरिंजए कोवि तह गओ लोओ । अन्नो नंदणनयरे अवरो विमलम्मि नयरम्मि ॥ २०३ ॥
अस्माकं प्रभु-र्नष्टो न च शक्यते वसितुं पुरमेतद् । तेन विना तस्मादस्माकं न युक्तमिहासितुमिदानीम् ॥ १९८ ॥ कः करोति अस्माकं रक्षामत्र वसतां नाथरहितानाम् । सर्वेषां तेनोचितं पुरमेतदुज्झितुं शीघ्रम् ॥ १९९ ॥ एवं विनिश्चये नगरमहन्तैः-मन्त्रकुशलैः । सर्वोऽपि जनो नष्टो जातमथ शून्यकं नगरम् ॥ २०० ॥ आसाद्य कारणमिदमुदुषितं तेन पुरवरमेतद् ।। चित्रगति-भणति ततःकुत्र गतःस जनो भद्र ! ॥ २०१ ॥ ततश्च तेन भणितं कोऽपि जनो गगनवल्लभे नगरे । कोऽपि गतो विजयपुरे कोऽपि खल्विह वैजयन्ते ॥ २०२ ॥ शत्रुञ्जये कोऽपि खल्वरिञ्जये कोऽपि तथा गतो लोकः । अन्यो नन्दननगरे अपरो विमले नगरे । २०३ ॥ १. आसितुम् । २. आसाद्य ।
-
२०४
पंचमः परिच्छेदः
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
