________________
ताव सुपसिद्धमेयं विजापन्नत्तिगव्विओ सूरो । पालइ पुरवरमेयं कणगपहो खयररायत्ति ॥ १८६ ॥ जलणप्पहस्स जेट्ठस्स भाउणो पिउविदिन्नरज्जपयं । उद्दालिऊण जेणिह अहिट्ठियं अप्पणा चेव ॥ १८७ ॥ नीसारिओ य भाया जिट्ठो ससुरस्स सो गओ नयरे । एसोवि इमम्मि पुरे अच्छइ रजं अणुहवंतो ॥ १८८ ॥ ससुरेण भाणुगइणा किल विज्जा रोहिणी उ से दिन्ना । सो साहिउं पयत्तो सिटुं च इमस्स विज्जाए ॥ १९८ ॥ तत्तो तविग्घट्ठा राया कणगप्पहो गओ तत्थ । न य खोभिओ स तेणं मणेण भीओ तओ एसो ॥ १९० ॥ नियनयराभिमुहेणं आगच्छंतेण अन्नचित्तेण । कहवि हु पमायवसओ जिणभवणं लंघियमणेण ॥ १९१ ॥
तावत् सुप्रसिद्धमेतद् विद्याप्रज्ञप्तिगर्वितःशूरः । पालयति पुरवरमेतद् कनकप्रभः खेचरराजेति ॥ १८६ ॥ ज्वलनप्रभस्य ज्येष्ठस्य भ्रातुः पितृविदत्तराज्यपदम् । उद्दाल्य येनेहाधिष्ठितमात्मना चैवम् ॥ १८७ ॥ निस्सारितश्च भ्राता ज्येष्ठः श्वसुरस्य स गतो नगरे । एषोऽपि अस्मिन् पुरे आस्ते राज्यमनुभवन् ॥ १८८ ॥ श्वसुरेण भानुगतिना किल विद्या रोहिणी तु तस्मै दत्ता । स साधयितुं प्रवृत्तःशिष्टं चास्य विद्यया ॥ १८९ ॥ ततस्तद्विजार्थ राजा कनकप्रभो गतस्तत्र । न च क्षोभितः स तेन मनसा भीतस्तत एषः ॥ १९० ॥ निजनगराभिमुखेनागच्छताऽन्यचित्तेन । कथमपि खलु प्रमादवशत: जिनभवनं लङ्घितमनेन ॥ १९१ ॥
२०२
पंचमः परिच्छेदः
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
