________________
ता कवडं मोत्तूणं जहट्ठियं चेव साहिउं जुत्तं । कन्नाए मूलसुद्धिं उवलभिउं आगमिस्सामि ॥ १६८ ॥ एवं च तेण भणिओ चित्तगई विहसिऊण वज्जरइ । सम्मं वियाणियं ते मणोगयं मज्झ दमघोस ! ॥ १६९ ॥ अह सो कयप्पणामो उप्पइओ पाविओ नियं ठाणं । चित्तगईवि पविट्ठो जुगाइजिणमंदिरे रम्मे ॥ १७० ॥ वंदियजिणिंदबिंबो जिणउग्गहवज्जियम्मि एगते । गंतूणं उवविट्ठो समागया ताव रयणीवि ॥ १७१ ॥ अह चिंतिउं पयत्तो किं मन्ने तीइ मज्झ हत्थाओ । गहिउं मुद्दारयणं किंवा मह ढोइयं निययं ? || १७२ ॥ कह णु मए नायव्वं तीए कलं कहव सा वरेयव्वा । जइ सा हविज महिला हविज तो जीवियं सहलं ॥ १७३ ॥
तस्मात् कपटं मुक्त्वा यथास्थितमेवं कथयितुं युक्तम् । कन्याया मूलशुद्धिमुपलभ्य आगमिष्यामि' ॥ १६८ ॥ एवञ्च तेन भणितश्चित्रगति-र्विहस्य कथयति । 'सम्यग् विज्ञातं ते मनोगतं मम दमघोष ! ॥ १६९ ॥ अथ स कृतप्रणाम उत्पतितः प्राप्तो निजं स्थानम् ।। चित्रगतिरपि प्रविष्टो युगादिजिनमन्दिरे रम्ये ॥ १७० ॥ वन्दितजिनेन्द्रबिम्बो जिनावग्रहवर्जितैकान्ते । गत्वोपविष्टः समागता तावत् रजन्यपि ॥ १७१ ॥ अथ चिन्तितुं प्रवृत्त: किं मन्ये तया मम हस्तात् । गृहीत्वा मुद्रारलं किं वा मम ढौकितं निजकम् ? ॥ १७२ ॥ कथन्नु मया ज्ञातव्यं तस्याः कुलं कथं वा सा वरणीया । यदि सा भवेत् महिला भवेत् तस्माज्जीवितं सफलम् ॥ १७३॥
१. उपलभ्य विज्ञाय ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
पंचमः परिच्छेदः
१९९
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
