________________
तत्तो सलज्जवयणा भणिया य मए न पुत्ति! तुह जुत्तं । एरिसमायरिउं जणणिजणगमाईणदुहजणयं ॥ १८० ॥ तत्तो य तीइ भणियं अम्बे! अम्हारिसाण किं अन्न । एवं हि गए काउं जुत्तं मरणं पमोत्तूणं ? ॥ १८१ ॥ जओ। वरि मरणं मा विरहो विरहो अइदूसहोऽम्ह पडिहाइ । वरि एक्कं चिय मरणं जेण संमप्पंति दुक्खाइं ॥ १८२ ॥ तत्तो य मए तीसे कहिओ सव्वोवि पुव्ववुत्तंतो । भणिया य पुत्ति! संपइ किं तुह पडिहासए काउं? ॥ १८३ ॥ अह तीए वजरियं लजं मोत्तुं भणामि एयं तु । नवि मज्झ करे लग्गइ अन्नो पुरिसो इहं जम्मे ॥ १८४ ॥ हसिऊण मए भणियं देवयवयणाउ सिद्धमेयंति । किंतु कह तुज्झ जणओ छुट्टिस्सइ गंधवाहणओ ? ॥ १८५ ॥
ततः सलजवदना भणिता च मया न पुत्रि ! तव युक्तम् । ईदृशमाचरितुं जननीजनकादीनाम् दुःखजनकम् ॥ १८० ॥ ततश्च तया भणितं अम्बे ! अस्मादृशानां किमन्यम् । एवं हि गते कर्तुम् युक्तं मरणं प्रमुच्य ? ॥ १८१ ॥ यतः । वरं मरणं मा विरहो विरहोऽतिदुःसहोऽस्माकं प्रतिभाति । वरमेकं चैव मरणं येन समाप्यन्ते दुःखानि ॥ १८२ ॥ ततश्च मया तस्याः कथितस्सर्वोऽपि पूर्ववृतान्तः । भणिता च पुत्रि ! संप्रति किम्तवप्रतिभासते कर्तुम् ? ॥ १८३॥ अथ तया कथितं लजां मुक्त्वा भणामि एतत्तु । नाऽपि मम करे लगति अन्यः पुरुष इहजन्मनि ॥ १८४ ॥ हसित्वा मया भणितं देवतावचनात् सिद्धमेतदिति । किन्तु कथं तव जनक छुटिष्यति गन्धवाहनतः? ॥ १८५ ॥ १. गते प्राप्ते। २. समाप्यन्ते-पूर्णीभवन्ति । ३. देवतावचनात् ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
चतुर्थः परिच्छेदः
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
