________________
मन्त्रिस्सर वीवाहं जं सा अण्णस्स, अच्छउ सुदूरं । सोउं पउत्तिमेयं मन्ने जीयं परिच्चयइ ॥ १२६ ॥ मह वयणं सोऊणं गुरुदुक्खसमाहया भणइ तत्तो । वियैलंतसकज्जलनयणसलिलसामलियगंडयला ॥ १२७ ॥ जं भणसि तुमं भद्दे ! मज्झवि हिययम्मि फुरइ तं सच्चं । नवरं हयासविहिणो वसेण अइदुक्करं जायं ॥ १२८ ॥ युग्मम् ॥ तत्तो अइगुरुसोगं रुयमाणिं पिच्छिऊण नियदइयं । वज्जरियममियगइणा सुंदरि ! किं एत्थ रुन्नेणं ? ॥ १२९ ॥ किं मह थोवं दुक्खं नवरं न चएमि अन्नहाकाउं । सुइरंपि चिंतिऊणवि लभामि नन्नं उवायंति ॥ १३० ॥ तम्हा महिलागाहं मोत्तूणं आय निरूवे । रायसुयस्स अदाणे दोसे य गुणे विचिंतेसु ॥ १३१ ॥
मन्ता विवाहं यत् साऽन्यस्य, आस्तां सुदूरम् । श्रुत्वा प्रवृतिमेतां मन्ये जीवितं परित्यजेत् ॥ १२६ ॥ मम वचनं श्रुत्वा गुरुदुःखसमाहता भणति ततः । विचलत्सकज्जलनयनसल्लिश्यामलितगण्डस्थला ॥ १२७ ॥
यद् भणसि त्वं भद्रे ! ममापि हृदये स्फुरति तं सत्यम् । नवरं हताशविधेर्वशेनातिदुष्करं जातम् ॥ १२८ ॥ युग्मम् ॥ ततोऽतिगुरुशोकां रुदतीं प्रेक्ष्य निजदयितां । कथितममितगतिना सुन्दरि ! किमत्र रुदितेन ? ॥ १२९ ॥ किं मम स्तोकं दुःखं नवरं न शक्नोम्यिन्यथाकर्तुम् । सुचिरमपि चिन्तयित्वाऽपि लभे नान्यमुपायमिति ॥ १३० ॥ तस्मात् महिलाग्राहं मुक्त्वा आयतिं निरूपय । राजसुतस्य दाने दोर्षांश्च गुणान् विचिन्तय ॥ १३१ ॥
१. परित्यजेत् । २. विचलत् सकज्जलाभ्यां नयनाभ्यां सकाशात् यत्सलिलं तेन श्यामलि गण्डतले यस्याः सा । ३. रुदितेन । ४. शक्नोमि । ५. सुचिरमपि । ६. आयतिः - उत्तरकालः ।
१५०
Jain Education International
चतुर्थः परिच्छेदः
For Private & Personal Use Only
सुरसुन्दरीचरित्रम्
www.jainelibrary.org
