________________
प्रस्तावः]
स्थूलप्राणातिपातविरतौ सिवकुमार-कथा ।
३१९ भजाहिं ताहिं सहिओ खयर-समेओ विमाणमारूढो। सो पत्तो निय-नयरं तुट्ठा जणयाइणो सव्वे॥ सो कणयसुंदरी-पमुह-खेयरी-चक्कवाल-परियरिओ। संपन्न-वंछियत्थो तियसो व्व सिवो गमइ कालं ॥ अस्थि य सिवस्स धावीइ नंदणो सो कुरुव-सेहरओ। बहिरो वाया-रहिओ जम्मंधो रोग-सय-गहिओ ॥ चंकमि पि अखमो विसिट्टतर-चेयणाए परिचत्तो। तिव्व-दुहवतो नारओ व्व निचं गमइ कालं ॥ दढे तहाविहं तं करुणा-परवस-मणो सिवकुमारो। कुणइ विविहे उवाए तहुक्ख-निवारण-निमित्तं ॥ किं तु कया उवयार व्व दुजणे तम्मि हुंति ते विहला। चिंतइ सिवो पुराकय-पाव-फलं भुंजइ वराओ॥ अन्न-दिणे चउनाणी समागओ तत्थ नाणभाणु-गुरू । तं नमणत्थं राया गओ समं सिवकुमारेण ॥ भू-मिलिय-निडाल-यला दोवि गुरुं वंदिऊण उवविट्ठा । भव-निव्वेय-पहाणा पारडा देसणा गुरुणा ॥ समयम्मि पुच्छइ सिवो-भयवं ! मह धावि-सूणुणा इमिणा । किं पुव्व-भवे विहियं जं एसो दुक्खिओ एवं ॥ किं वा उवयारिच्छा महई एयम्मि वदृए मज्झ । गुरुणा भणियं-सुण राय-पुत्त ! सव्वं कहेमि इमं ॥ वडउरगामे दो आसि बंधवा अंब-निंब-नामाणो। अन्न-दिणे ते दुन्निवि मुणीण पासम्मि संपत्ता ॥ तेहिं अहिंसा-धम्मो कहिओ तेसिं समग्ग-सुह-हेऊ । तं सोउं लह-कम्मो अंबो संवेयमावन्नो ॥ सो थूल-जीव-वह-विरई-ख्व-धम्मस्स कुणइ पडिवत्तिं । निंबेण पावमइणा न धम्म-नाम पि सद्दहियं ॥ भव-वेरग्ग-परिगओ गहिय-वयं पालिउ निरइयारं । कालेण मओ अंबो सोहम्मे सुरवरो जाओ। का बहु-जीव-वहं निकरुणो मंस-लालसो निंबो। मरिऊण समुप्पन्नो नेरइओ पढम-पुढवीए ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org