________________
२८६
कुमारपाल प्रतिबोधे
बालं पि सोमचंदो पसन्नचंदं निवेसिउं रज्जे । देवी धाईए य संगओ तावसो जाओ ॥ अह देवी पयो पवढिडं पुव्व-संभवो गन्भो । समयंमि समुप्पन्नो समत्त लक्खण-धरो पुत्तो ॥ वक्कलचीरित्ति कयं से नामं वक्कलेहिं पिहिओ ति । पत्ता पंचत्तं झत्ति धारिणी पसव पीडाए । चंद-विमाणे जाया देवी सा पुव्व-नेह-पडिबडा । कय-वण-महिसी - रूवा दुई पाएइ तं पुत्तं ॥ तं किं पिन चोज्जमदिट्ठ - माइओ जं निरक्खरो एसो । धाई वि कमेण मया नत्थि हि भवियव्वया-नासो ॥ किच्छ्रेण पालिओ सो पिउणा जाओ य जुव्वणाभिमु हो । कुणइ फल- कंद - कुसुमाणयणेण पिउस्स साहेज्जं ॥ अह तं पसन्नचंदो वणे वसंतं सहोयरं मुणिउं । चिंतेइ कुणउ ताओ थविरो तावस वयं विसमं ॥ जं पुण वणवास-दुहं दुसहं बालो वि सहइ मह भाया । रज्जं तु करेमि अहं तं महई मह मणे पीडा ॥ तो भणियाउ गणियाउ तेणं गंतुं मुणीण वेसेण । निय- कोसलेण उवलोभिऊण आणेह मह बंधुं ॥ तत्थासमे गयाओ मुणि-वेस-धराउ ताउ सो दहुं । अभिवाहऊण मुद्धो पुच्छर को आसमो तुम्ह ॥ जंपति ताउ अम्हे पोयण - आसम-निवासिणो रिसिणो । तुह आगया अतिहिणो ता आतित्थं तुमं कुणसु ॥ सो भइ खाह तुभे बिल्लाइ-फलाइँ आणियाइँ मए । ताहिं भणियं इमाएँ विरसाइँ न कोवि भक्खे ॥ जे अम्ह आसमन्दुमा तेसिं फलवत्तियं तुमं पिच्छ । तो भुंजावंति इमं खंडमए मोयगे ताओ ॥ तो भक्खिऊण एसो जाओ बिल्लाइ-फल- विरक्त-मणो । ताओ निय- देह-फरिसं कय- हरिसं कारवंति इमं ॥ थोर-थण-कलस- कलिए निय-वच्छ-यले ठवंति तस्स करं । सो जंप महरिसिणो किं अंगं कोमलं तुम्ह ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
[ तृतीयः
www.jainelibrary.org