________________
२८२
[तृतीयः
कुमारपालप्रतिबोधे ता मह रजं मुंचह निहणिस्सं अन्नहा तुन्भे ॥ भणइ गुरू अम्ह इमो कप्पो त्ति न आगया तुमं दटुं । निंदं कस्स वि अम्हे न करेनो किं पुणो तुम्ह ॥ नमुई जंपइ कुडो किं बहुणा इत्थ सत्त-दिण-उवरि । जो चिहिस्सइ तुम्हाण सो भए मारियव्यो त्ति ॥ इय जंपिउं गओ मो गुरू भणइ भो ! किमित्य कायव्वं । मुणिणो कहेह तुम्हे निय-निय-मइ-सत्ति-अणुरुवं ॥ तत्थेक्को भणइ मुणी सर्टि वच्छर-सयाई विहिय-तवो । पउमस्स जेट्ट-भाया विण्हु-मुणी मंद्रे अस्थि ॥ सो उवसमिही एयं पउमो व्व पहू इमस्स जो जम्हा । नह-गमण-सत्ति-जुत्तो जो सो वच्चउ तमाणेउं ॥ तो भणइ मुणी एको गंतुं सत्ती मम त्थि नागंतुं । भणइ गुरू गच्छ तुमं सो चेव तुम इहाणेही ॥ सो उप्पइओ गरुको व्व विण्हु-साहुस्स संनिहिं पत्तो। तं दटुं संभंतो विण्हुमुणी चिंतए एवं ॥ मुणि-आगमणमिणं कहइ संघ-कजं उवट्ठियं किं पि । कहमन्नहा विहारो साहूणं पाउसे होइ ॥ इय चिंतंतं तं वंदिऊण साहइ पओयणं साहू। तं घेत्तूण खणणं विण्ह हथिणपुरं पत्तो ॥ सो वंदिउँ निय-गुरुं मुणि-परियरिओ गओ नमुइ-पासं । नमिओ य नमुइ-वज नरिंद-लोएण सव्वेण ॥ सो धम्म-कहं काउं कोमल-क्यणेहिं जंपए नमुई। चिटुंतु ताव मुणिणो पुरंमि इह पाउसो जाव ॥ एगत्थ न चिर-कालं वसंति सयमेव साहुणो एए। दहें बहु-जीव-वहं विहरंति न पाउसम्मि पुणो ॥ गरुए इमंमि नयरे जइ भिक्खा-वित्तिणो इमे भिक्खू । मास-चउक्क चिट्ठति तुज्झ किं नस्सए तत्तो ॥ जे भरह-निव-पुंगदेहिं पुव्वं नमंसिया मुणिणो। ते जइ तुमं न पणमसि तह वि ठियं देहि ताण पुरे ॥ इय विण्हुकुमारेणं भणिओ नमुई सकोवसुल्लवइ ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
