________________
१३४
कुमारपालप्रतिबोधे
माया-पओग-पवणं पडिहार- मुहेण विन्नवइ ॥ तस्स रस्स नरिंदो सुद्धमणो नाणुमन्नइ पवेसं । माईण उज्जुयाण य न संगयं संगयं जम्हा || सो पडिसेह - विलक्खो कइया वि हु विहिय-रूव-परिवत्तो । असि - फलग करो पवरंगणाए सहिओ नहपहेण ॥ पत्तो पत्थिव-पासे सो रन्ना पुच्छिओ तुमं कोऽसि ? | का वा एसा, कज्जेण केण वा इत्थ पत्तोऽसि ? ॥ सो भइ खेरोsहं इमा पिया मज्झ अह छलं लहिउं । विज्जाहरेण हरिया एक्केण अणंग- विहरेण ॥ पचाणीया य मए मह वेरमुवट्ठियं च तेण समं । दुव्विसहो नीएहि वि नारीण पराभवो जम्हा ॥ सूरोऽसि परित्थी-सोयरोऽसि पडिवन्न- पालण-परोऽसि । उत्तम - सत्तोऽसि तुमं पत्थिव ! पत्थेमि तेणाहं ॥ सन्निहियाए पिया बडो व्व न जुज्झिउं अहं सक्को । ता रक्ख ताव एवं जिणेमि तं खेयरं जाव ॥ तो पत्थवेण भणियं थेवमिणं पत्थिओ अहं तुमए । कप्पहुमो व्व पत्ताणि पत्थरं रोहणगिरि व्व ॥ खयरो भणइ न थेवं एयं थेवेवि जेण वीसासे । नासी किज्जइ दव्वं तम्मिओ गरुए वि न कलत्तं ॥ राया जंपइ एसा चिउ मह मंदिरे पिइहरे व्व । तो खग्ग-फलग- पक्खो खगो व्व खयरो गओ गयणे ॥ तत्थेव ठिओ राया सुणेइ गयणे घणोहगजिं व । रणसद्दं उद्दामं सपरियरो नियइ उडूमुहं ||
अह पडिओ गयगाओ मणि-कंचण-भूसणो सहाइ भुओ । तं दहुं खयर - बहू रुयमाणी भणिउमादत्ता ॥
जो कंठे ऽलंकारो जाओ गंडत्थलेसु उवहाणं । कन्नेसु य अवयंसो सो मज्झ पियस्स एस भुओ ॥ अह नह-यलाओ चलणो मणि-कणयाहरण-भूसिओ पडिओ | तं पक्खि स खेया खेयर - रमणी भणइ एवं ॥ अभंगिण उच्चडिओ चिरं खालिओ विलित्तो य ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
[ द्वितीयः
www.jainelibrary.org
