________________
९४
कुमारपालप्रतिबोधे
तं सो पवज्जिडं गहिय-संजमो नेमिनाह - पासंमि । छम्मास मित्त-कालं कय- तिब्व तवो गओ सग्गं ॥ अह छड्डिया सुरा जा गुहाइ कार्यंबरीइ कुंडेसु । सीयायव-पवण ह्या सा जाया सु पक्क- रसा ॥ तं दहुं संब- कुमार-संतिओ लुडओ परिभमंतो । आसाइउं पवत्तो अइसाउरस त्ति सो तुट्ठो | तं अंजलीहिं घुंटइ तह पेच्छइ मय-कुलाई मत्ताई । पाऊण तं सुरं निब्भयाई कीलं कुर्णताई ॥ संबकुमारस्स इमं सो अक्खड़, तत्थ वच्चए संबो । पाऊण तं सुरं चिंतियं च तुट्ठेण संबेण ॥ न मह इमीए सुराए पाणं जुत्तं विणा कुमारेहिं । गागिणो न जम्हा माणंति सुहाई सप्पुरिसा ॥ तो बीय- दिणे संबो मेलिय दुदंत- कुमर - निउरूंबो । कायंबरी - गुहाए कायंब - वर्णमि संपत्तो ॥ आणाविऊण पायव-तलेसु आबद्ध - मंडला तत्थ । अमयं व पियंति सुरं सुरासुरंजियमणा कुमरा ॥ तीए मएण गायंति निव्भरं ते हसति नच्च॑ति । आलिंगति परोप्परमिओ तओ तत्थ कीलंति ॥ अह वारवई नयरिं कुविओ दीवायणो खयं नेही । इय नेमिनाह - कहियं सोऊण मणे विसन्नो सो ॥ हा ! पावनिही हा ! दुट्ठचिट्ठिओ हा ! अभगवंतोऽहं । जो जायव - कलियाए बारवईए खयं काहं ॥
मं को वि कोवइज्जत्ति जामि अन्नत्थ पुरिमिमं मुत्तुं । इय चिंतिऊण विजणे वर्णमि दीवायणो पत्तो ॥ दहूण तं कुमारेहिं जंपियं मज्ज -पाण- मत्तेहिं । निद्दय-मणो दुरप्पा सो दीवायणरिसी एसो ॥ वारवईए खय-कारओ त्ति जो रिट्ठनेमिणा कहिओ । ता निब्भरं हणामो निक्कारणवेरियं एयं ॥ तो कुविएहिं तह ताहिं ताडिओ मुट्ठि-लेहु-लट्ठीहिं । जह नीहरंत - रुहिरो पडिओ धरणीयले एसो ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
[ प्रथमः
www.jainelibrary.org
