________________
एक भिन्न प्रसंग मे रेवती नान
१३६. अहो सत्य एते वदन्ति । गोशालेन इति-उक्तमस्ति-यन्मम तेजोलेश्याद् छद्मस्थ एवं च मकाले कालं करिष्यति इति विचित्य मालुकच्छान्तरे प्रविष्य उच्चैः स्वरे विललाप । भगवान् ज्ञानेन तद् ज्ञात्वा साधु स आहूतः। आगतश्च स्वामिनः पादयोः शिर गाढ़लगित्वा रोदितुं प्रवृत्त । स्वामिना उक्तं भद्र मा ताम्य ! अह मत परम केवलि पर्यायेण षोडष वर्षाणि विचरिष्यामि । रोगोपि कालेन स्वयमेव निवर्तयिष्यते । तेनोक्तं तथापि रोगोपशमनोपाय कोप्यादिश्यतां । स्वाम्युक्तं यद्येवं ततो गच्छ । तत्रैव रेवती श्राविका गृहे । तत्रैकं कुष्मांडी फले कटोह औषधमनेक द्रव्य योजितमदर्थं कृतमस्ति । तत् त्वया नानेतव्यः । द्वितीयं बीजपूर कटाह अोषधं कुटम्ब कार्य पक्तमस्ते । तत् प्राशुक मानयेथाः। इति तथेति प्रतिपद्य सिंहो गतवान् तद् गृहम् । तयाभ्युत्थानं कृतम् । वंदित्वा योजितकर संपुद्या आगमन कारणम् पृष्टः । तेनोक्तं रोगोपशमनाय भेषजाय ग्रहमाययो। परम प्रासुक बीजपूरकटाह श्रोषधं दीयताम् । यत् भगवन् निमित्तं कृतं अस्ति तन्न देयम् । ततस्तया सविस्मयोक्त"भो मुने! कथमेतद् भवता ज्ञातम।" तेनोक्त-"भगवत् मुखात् ।” ततस्तया प्रचुर प्रमोदा प्रादुर्भूत पुलकया धन्याह मिति चिन्तयन्त्या तत् दत्तम् । तत पुण्यात् तीर्थकर नाम कर्मार्जितम् । तदङ्गणे सार्धद्वादश सुवर्ण कोटि वृष्टिर्जाता। दुंदुभि निनादः। चेलोत्क्षेप। अहोमहादान मिति प्रघोष कृत क्रमेण मृत्वा स्वर्ग गता । ततः च्युत्वा भरते उत्सर्पिण्यां सप्तदश तीर्थकर समाधि नामा भविता। तस्मात् औषधात् श्री वीरो निरामयः जातः । इति भेषजदाने कथा । __संदर्भ रूप में हम यहाँ इस कथा वाले अंश का ब्लाक ही दे दे रहे हैं।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
