Page Text
________________
१७२]
बंधविहाणे मूलपयडिठिइबंधो [ मार्गणास्थानानामेकजीवाश्रया भंते ! बादरपुढविकाइयपज्जत्तए त्ति कालओ केवच्चिरं होति ? गोयमा ! जहन्नणं अंतोमुहुत्तं, उक्कोसेणं संखिज्जाइ वाससहस्साइ', एवं आउकाइए वि,"इति । “वाउकाइअ-वणस्सइकाइअ-पत्तेअसरीरबादरवणप्फइकाइते पुच्छा, गोयमा ! जहन्नेणं अंतोमुहुत्तं, उक्कोसेणं संखेज्जाई वाससहस्साई" इति।
- इत्थमेव द्वीन्द्रियादीनां त्रयाणामोघमार्गणास्थानानां कायस्थितिविषयेऽपि द्रष्टव्यम् , “विगलिदियाणं वाससहस्सा संखेज्जा” इति वचनादिति ।
__ अथ पर्याप्तद्वीन्द्रियस्याह-"समत्तबेइंदियस्स संखसमा” त्ति पर्याप्तद्वीन्द्रियमार्गणाभेदस्यैकजीवाश्रया प्रकृतोत्कृष्टकायस्थितिः संख्येयसमाः-संख्येयानि वर्षाणीत्यर्थः । उक्त च
'बेइदियपज्जत्तए णं भंते ! बेइदियपज्जत्तए त्ति कालतो केबच्चिरं होइ ? गोयमा ! जहन्नेणं अंतोमुहुत्तं, उक्कोसेणं संखेज्जाइ वासाइ, "इति ।।१६२॥
पज्जत्तगतेइंदिय-बायरतेऊण होइ संखेज्जा।
दिवसा संखियमासा समत्तचउइंदियस्स भवे ॥१६३॥ (प्रे०) “पज्जत्तगे"त्यादि, पर्याप्तकशब्दस्य त्रीन्द्रिय-बादरतेजसोः प्रत्येकं योजनात् पर्याप्त एव पर्याप्तकः स चासो त्रीन्द्रियस्तस्य पर्याप्तकत्रीन्द्रियस्य, पर्याप्तत्रीन्द्रियमार्गणाभेदस्येत्यर्थः। तथैव पर्याप्तवादरतेजस्कायमार्गणाभेदस्य च प्रत्येकं "होइ" ति उत्कृष्टकायस्थितिर्भवति । कतिपयेत्याह-"सेखेज्जे"त्यादि, संख्येया दिवसाः । उक्त च
__ “तेइ दियपज्जत्तए णं भंते ! तेइ दियपज्जत्तए त्ति कालतो केवञ्चिरं होइ ? गोयमा ! जहन्नेणंअंतोमुहुत्तं, उक्कोसेणं संखेज्जाइराइ दियाई," इति । तथा-"तेउकाइए पज्जत्तए णं भंते ! तेउकाइअपज्जत्तए त्ति कालतो केच्चिरं होइ ? गोयमा !जह० अंतोमुहुत्तं, उक्को संखेज्जाइराइ दियाइ," इति ।
___"संखियमासा" ति संख्येया मासा उत्कृष्टकायस्थितिः, भवेदितिगाथाप्रान्तेऽन्वयः। कस्येत्याह-"समत्तचउइंदियस्स" त्ति स्वप्रायोग्यपर्याप्तीरपेक्ष्य समाप्तस्य 'चतुरिन्द्रियस्य'-चतुरिन्द्रियमार्गणाभेदस्येत्यर्थः । तथा चोक्त-“चउरिंदियपज्जत्तए णं भंते ? चउरिंदियपज्जत्तए त्ति कालतो केवच्चिरं होइ ? गोयमा ? जहन्नेणं अंतोमुहुत्तं, उक्कोसेणं संखेज्जा मासा,” इति ॥१६३।।
पंचिंदिय-ऽचक्खूण-ऽहियुदहिसहस्सं तसस्स तं दुगुणं ।
पज्जपणिदि-तस-पुरिस-सण्णीणायरसयपुहुत्तं ॥१६४॥ (प्रे०) “पंचिंदिये” त्यादि, पञ्चेन्द्रियोध-चक्षुर्दर्शनमार्गणयोः प्रत्येकमधिकोदधिसहस्रम्,-सातिरेकं सागरोपमसहस्र प्रकृता कायस्थितिरित्यर्थः । उक्तं च कायस्थितिपदे
"चक्खुदंसणी णं भंते ! चक्खुदंसणि त्ति कालओ केवच्चिरं होइ ? गोयमा ! जहन्नेणं अंतोमुहुत्तं, उक्कोसेणं सागरोधमसहस्सं सातिरेक'' तथा-"पंचिंदिए णं भंते ! पंचिंदिए त्ति कालओ केवचिरं होइ ? गोयमा ! जहन्नेणं अंतोमुहत्तं, उक्कोसेणं सागरोवमसहस्सं साइरेगं" इति ।
"तसस्स त दुगुणं" ति त्रसकायौघमार्गणायाः "तं” त्ति 'तत्'–पञ्चन्द्रियाद्यनन्त
www.jainelibrary.org
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
| SR No. | 001852 |
| Book Title | Thiaibandho |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Premsuri |
| Publisher | Bharatiya Prachyatattva Prakashan Samiti |
| Publication Year | |
| Total Pages | 762 |
| Language | Sanskrit, Prakrit |
| Classification | Book_Devnagari & Karma |
| File Size | 21 MB |