________________
भाष्यगाथा ५७१७-५
षोडश उद्देशक
१२३
रण्णा पडिसिद्ध मा एतेसिं कोइ देज्जा एवं वस्यपादेसु मलम्ममाणेसु इमा जयणा -जं देवकुलादिसु कप्पडिए सु उन्शुद्ध तं गिण्हंति, विप्पइण्णं जं उक्कुरुडियादिसु ठितं एसणादिसु वा जतंति पूर्ववत् ॥५७२०॥
हितसेसगाण असती, तण अगणी सिक्कगा य वागा य ।
पेहुण-चम्मग्गहणे, भत्तं च पलास पाणिसु वा ॥५७२१॥ __रणा रुद्रुण साधूण उवकरणं हरितं, सेसं ति अण्णं णत्यि, ताहे सीताभिभूता तणाणि गेण्हेज्जा, प्रगणि गेण्हेज्ज, प्रगणि वा सेवेखा । पत्तगबंधाभावे सिक्कगढ़ियादे काउं हि (डे) ज्ज, सन्नादि प (व) क्कतया पाउरणा मेण्हेज्ज, पेहुणं ति मोरंगमया पिच्छया रयहरणटाणे करेज्ज, पत्थरण पाउरणं वा बह बोडियाण, चम्मयं वा पत्थरणपाउरणं गेण्हेज, पलासपत्तिमादिसु भत्तं गेण्हेज्ज, अहवा - भत्तं कंडगादिसु गेण्हेज्जा पलासपत्तेसु वा मुंजेज्ज । पाणीसु वा गहणं भुंजणं वा ।।५७२१॥
असती य लिंगकरणं, पण्णवणट्ठा सयं व गहणट्ठा ।
आगाढकारणम्मि, जहेब हंसादिणं गहणं ॥५७२२॥ असति रण्णोवसमम्स, उवकरणस्स वा असति, ताहे परलिंगं करेंसि । जं रणो अणुमतं तेण लिंगेण ठिता ससमय-परसमयविदू वसभा रायाणं पण्णवेंति - उवसातीत्यर्थः । तेन वा परलिंगेन ठिता उपकरणं स्वयमेव गृहन्ति, एयं चेव प्रागाढं । अण्णम्मि वा आगाढे अहेव हंसमादितेल्लाण गहणं दिटुं तहा इहं पि प्रागाढं कारणे वत्थ पत्तादियाण गहणं कायव्वं । प्रोसोवण-तालुग्घाडमादिएहिं मन्येन वाहिं संप्रयोगेनेत्यर्थः ॥५७२२।। उवकरणहडे त्ति गयं ।। इदाणि 'भेदे त्ति -
दुविहम्मि भेरवम्मि, विज्जणिमित्ते य चुण्ण देवीए ।
सेट्ठिम्मि अमच्चम्मि य, एसणमादीसु जइयव्वं ॥५७२३।। भेरवं भयानक, तं दुविहं जीवियानो चारित्तानो वा ववरोवेति तं रायाणं पदुद्धं विज्जादीहिं वसीकरेजा, णिमित्तण वा पाउट्टिज्जति, चुणेहि वा प्राघसमादीहि वसीकज्जति । "देवी य" ति जा य तस्स महादेवी हा सा वा विवादीहि पाउट्टिजति, ग्रहवा - खंतगो खंतिगा वा से जो वा रणो अवुक्कमणिज्जो, जइ तेहि भणतो ठितं. सुंदरं ।
मह ण ठाति ताहे सेटैि भणति, अमच्च वा, जइ ते उवसमेज्जा । अहवा- जाव उवसमह ताव सेदि-प्रमच्चाणं प्रवगहे मच्चति, जो वा रण्णो अवुक्कमणिज्जो तस्स वा घरे अच्छति, एसणादिसु जयंति पूर्ववत् । पासंजणं (पासंडगणं) वा उवट्ठावेज्जा, जइ गाम ते उवसामेज प्रप्पणिज्जाहिं अणुसासणादीहिं ॥५७२३॥
आगाढे अण्णलिंगं, कालक्खेवो बहिं निगमणं वा ।
कतकरणे करणं वा, पच्छायण थावरादीसु ॥५७२४॥ प्रणवसमते एरिसे आगाढकारणे अण्णलिंग करेति, तेण परलिंगेण तत्येव कालक्लेवं करेति, मनजमाणा विसयतरं वा गच्छति, जाहे सव्वहा उवमामे ण तीरइ ताहे "कयकरणे करणं " ति सहस्सजोही तं सासेज, प्रह तं पि णत्यि ताहे "पच्छादणथावरादीसु" ति जाव पसादिजंलि ताव रुक्खगहणेसु
१ गा. ५५०६।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org