________________
१८६
सभाष्य-चूर्णिके निशीथसूत्रे
कथम् ?
उच्यते - जतो प्रादाषेण हत्थद्वितेण दिव्व मणुय तेरिच्छयाण बिभेति । श्राजीवणं वित्ती, सा च दिव्व मणुय-तेरिच्छान्यतमाधीना । मरणं प्राणपरित्यागः, अमावपि दिव्य- मनुष्य-तियं गन्यतमभावावस्थस्येति । णारका किल मरणभयमिच्छन्त्येव । अकस्मात् कारणात् त्रिविधमेव मरणभय । असिलोगो वि दिव्व मणुएस संभवति । सन्नी य पंचेंदियतिरिएसु प्रक्रस्माद्भयं साणे गमोतरति । एवं सत्तभया चउसु भएसु समोतारिता । एत्थ समणस्स श्रादाणभयं ण होज्ज ।
हवा - समणो वि देहोवही चेव, प्रादाणभयं भवति ।। ३३१५।। चोदगाह - कह देवही प्रादाणभयं ?
उच्यते
---
एगेसिं जं भणियं, महब्भगं एतदेव विहिसुत्ते ।
तेणादाणं देहो, मुच्छासहियं च उवकरणं ॥ ३३१५॥
बंभचेरा विधिमुत्तं, तत्थ भणियं -- एतदेवेगेसि महद्भयं भवति एतदेव सरीरं, एगेसि श्रविरयजीवाणं महंतं भयं तेण कारणेण देहो आदाणं भवति, उवगरणं च मुच्छासहियं आदाणं भवति,
न सेसं ||३३१६ ॥
रक्खस- पिसाय - तेणाइएस उदयग्गि- जड्डमाईसु ।
तव्चिवरीयमकम्हा, जो तेण परं च अप्पाणं ||३३१७||
रक्खस- पिसायादियं दिव्वं, तेणादियं माणूस, उदय-ग्गि-जडुमादियं तेरिच्छ, कस्माद्भयं च । एते चउतिहेण जो अप्पाणं परं उभयं वा ॥ ३३१७॥
बीहावेती भिक्खू, संते लहुगा य गुरुमसंतम्मि .
णादी मिच्छतं, विराहणा होति सा दुविहा ||३३१८||
संते लहुगा, असंतेसु चउगुरुगा इत्यर्थः । दुविहा प्राय -संजमविराणा ॥ ३४१८।। नोवेक्खतिप्पाणं, ण इव परं खेत्तमादिणो दोसा ।
भूहि व घेप्पेज्जा, मेसेज्ज परं च जं चऽण्णं ॥ ३३१६॥
[ सूत्र - ६५
अप्पाणं परं बीहावेतो श्रप्पाणं परं च णावेक्खति, बीहंतो सयं परो वा खित्तचित्तो भवेज, तत्थ मूलं, गिलाशारोवणा य । भीओ वा संतो तं चैव बीभावेतो हणेज्ज, भीतो वा भूतेश घेप्पेज्जा, गहग्गहितो वा परं भीसेज्ज, तत्थ पि बहु पंतावणादिया दोसा । "जं चऽण्णो" त्ति खेत्तादिग्रणपज्झो छक्कायवि राहणं करेज्ज, एत्थ से कार्याणिफण्णं ||३३१६ ।। जम्हा भए कज्जमागे एते दोसा तम्हा भयं ण कायव्वं ।
इमं कारणं
जह मोहप्पगडीणं कोहातीणं विवजणा सेया ।
तह चउकारणमुदयं, भयं पि न हु सेवितं सेयं ॥३३२०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
