________________
१६१
भाष्यगाथा ३२२३-३२३४ ]
दशम उद्देशकः भिक्खाणिज्जोगो पडलापत्तगबंधो य तेसु दुगुणेसु अधेप्पतेसु संजमविराधणा, यथा रयोहरणेनेत्यर्थः । चोलपट्टे रयोहरणणिसेज्जाए य दुगुगे प्रथेप्पते उल्लेसु णिच्चभोगेण प्रजीरंतो गेलणं भवति, एत्य प्रायविराहणा पूर्ववत् ॥३२३०॥ अप्पणो दुगुणपडोबारातो अतिरित्तं अगेण्हंतो इमे दोसा -
अद्धाणणिग्गतादी, परिता वा अहव णट्ठगहणम्मि ।
जं च समोसरणम्मी, अगिण्हणे जं च परिभोगे ॥३२३१॥. छियाछिण्णद्धाणणिग्गया, प्रादिग्गहणातो असिवाति कारणविणिग्गता वा जति परिझोवकरणः हियणट्रोवकरणा वा जति पढमसमोसरणे उव हिग्गणं करेति तो "जं च" ति - जे दोसा अभिहिता तान् प्राप्नुवंति अतिरिक्त अगृण्हतो इत्यर्थः। पढमसमोसरणं वा काउं उवकरणमगेण्हतो "ज च" ति-जे दोसा तणादिपरिभोगे तांश्च प्राप्नुवंति ॥३२३१॥ एप एवार्थ व्याख्यान थेनोच्यते --
अद्धाणणिग्गतादीणमदेंते होति उवहिणिप्फणं ।
जं ते 'तणेसणग्गिं, सेवे देतऽप्पणा जं च ॥३२३२॥
अतिरित्ताभावे अदेंताण उबहिणिप्फण्णं प्रायश्चित्तं भवति । जहणे पणगं । मज्झिमे मासलहुं । उक्कोसे चउलया। जं ते अद्धाणादि-विणिग्गया झुसिराझुसिरतां प्रणेसणीयं वा किंचि सेवंति ते तं अदेता पावेंति ।
अह अप्पणीवकरणं तास दल यंता अप्पणो परिहाणी, जं ते अप्पणा तणमणेसणादी सेवंति ॥३२३२॥ "गहणे'' त्ति अस्य व्गाख्या -
अत्तट्ट परट्ठा वा, ओसरणे गेण्हणे य पण्णरस ।
दाउ परिंभोग छप्पति, डउरे उल्लेच गेलणं ॥३२३३।। अपणो परस्स वा अट्ठा पढमसमोसरणे उहिं गेण्हमाणस्स अहाकम्मादिया पण्णरस उग्गमदोसा भवति ।
"परिभोग" त्ति अस्य व्याख्या -
अंतो बहि अद्धाणादियाण दाउं एगपडोपारस्स णिच्च परिभोगेण छप्पदापो भवति । छप्पदादिस यऽन्नादिपडियखद्धासु दगोदरं भवति - जलोदरमित्यर्थः । एगपडोयारस वा उल्लस्स णिच्चपरिभोगेण अजीरंतो गेलणं भवति ।।३२३॥
तम्हा उ गिव्हियव्वं, वीतीयपदं तहा ण गेण्हेज्जा ।
अद्धाणे गेलण्णे, अहवा वि हवेज्ज असतीए ॥३२३४॥ तस्मात् कारणादात्मदुगुणपडोपारतो अतिरितं गेव्हिय । बितियपदेण इमेहि कारणेहि गेण्हेज्जा । मद्धाणपडिवण्णो गिलाणो वा असतीते व ण गेण्हेज्जा अतिरित्तं ॥३२३४।।
१प्रणेसगि ? २ गा० ३२३२ । ३ गा० ३२३२ ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
