Padmapuran Part 1

SR No.: 001822
Original Sutra Author: Dravishenacharya
Author: Pannalal Jain
Publisher: Bharatiya Gyanpith
Publication Year: 2000
Total Pages: 604
Language: Hindi, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Mythology, & Story
File Size: 15 MB

Page 275

दशमं पर्व
अद्यापि नैव निर्लजचकाङ्कस्य शरीरजः । परित्यजति तत्राशां धिङ्मनोभवदूषिताम् ॥ १३ ॥ दध्यौ 'चेति स कामाग्निदग्धो निस्सारमानसः । केनोपायेन तां कन्यां लप्स्ये निर्वृतिदायिनीम् ॥ १४ ॥ कदा नु वदनं तस्याः शोभाजितनिशाकरम् । चुम्बिष्यामि स्फुरच्छोणच्छविच्छन्नरदच्छदम् ॥१५॥ यामि कदा सार्धं तया नन्दनवक्षसि । कदा वाप्स्यामि तत्पीनस्तनस्पर्शसुखोत्सवम् ॥१६॥ उ इत्यभिध्यायतस्तस्य तत्समागमकारणम् । सस्मार शेमुषीविद्यामाकृतेः परिवर्तिनीम् ॥१७॥ हिमवन्तं ततो गत्वा गुहामाश्रित्य दुर्गमाम् । आराधयितुमारेभे दुःखितं प्रियमित्रवत् ॥ १८ ॥ अत्रान्तरे विनिष्क्रान्तो दिशो जेतुं दशाननः । बभ्राम धरणीं पश्यन् गिरिकान्तारभूषिताम् ॥१९॥ जित्वा विद्याधराधीशान् द्वीपान्तरगतान् वशी । भूयो न्ययोजयत् स्वेषु राष्ट्रेषु पृथुशासनः ॥२०॥ वशीकृतेषु तस्यासीत् खगसिंहेषु मानसम् । पुत्रेष्विव महेच्छा हि तुष्यन्त्यानतिमात्रतः ॥ २१ ॥ रक्षसामन्वये योऽभूद् यो वा शाखामृगान्वये । उद्बलः खेचराधीशः सर्वं तं वशमानयत् ॥२२॥ महासाधनयुक्तस्य व्रजतोऽस्य विहायसा । वेगमारुतमप्यन्ये खेचराः सोदुमक्षमाः ॥२३॥ संध्याकाराः सुवेलाश्च हेमापूर्णाः सुयोधनाः । हंसद्वीपाः परिह्लादा इत्याद्या जनताधिपाः ॥२४॥ गृहीतप्रभृता गत्वा मुस्तं मूर्धपाणयः । आश्वासिताः सुवाणीभिस्तथावस्थितसंपदः ॥ २५॥
राजा चक्रांकका पुत्र साहसगति इतना निर्लज्ज था कि वह अब भी सुताराकी आशा नहीं छोड़ रहा था सो आचार्यं कहते हैं कि इस कामसे दूषित आशाको धिक्कार हो ||१३|| जो कामाग्निसे जल रहा था ऐसा, सारहीन मनका धारक साहसगति निरन्तर यही विचार करता रहता था कि मैं सुख देनेवाली उस कन्याको किस उपाय से प्राप्त कर सकूँगा ||१४|| जिसने अपनी शोभासे चन्द्रमाको जीत लिया है और जिसका ओंठ स्फुरायमान लाल कान्तिसे आच्छादित हैं ऐसे उसके मुखका कब चुम्बन करूँगा ? ||१५|| नन्दनवनके मध्य में उसके साथ कब क्रीड़ा करूँगा, और उसके स्थूल स्तनोंके स्पर्शजन्य सुखोत्सवको कब प्राप्त होऊँगा || १६ || इस प्रकार उसके समागम - के कारणोंका ध्यान करते हुए उसने रूप बदलनेवाली शेमुषी नामक विद्याका स्मरण किया || १७ | जिस प्रकार प्रिय मित्र अपने दुःखी मित्रकी निरन्तर आराधना करता है उसी प्रकार साहसगति हिमवान् पर्वतपर जाकर उसकी दुर्गंम गुहाका आश्रय ले उस विद्याकी आराधना करने लगा ||१८|| अथानन्तर इसी बीचमें रावण दिग्विजय करनेके लिए निकला सो पर्वत और वनोंसे विभूषित पृथिवीको देखता हुआ भ्रमण करने लगा || १९|| विशाल आज्ञाको धारण करनेवाले जितेन्द्रिय रावणने दूसरे दूसरे द्वीपोंमें स्थित विद्याधर राजाओंको जीतकर उन्हें फिरसे अपनेअपने देशों में नियुक्त किया ||२०|| जिन विद्याधर राजाओंको वह वशमें कर चुका था उन सब - पर उसका मन पुत्रोंके समान स्निग्ध था अर्थात् जिस प्रकार पिताका मन पुत्रोंपर स्नेहपूर्णं होता है उसी प्रकार दशाननका मन वशीकृत राजाओंपर स्नेहपूर्ण था । सो ठीक ही है क्योंकि महापुरुष नमस्कार मात्र से सन्तुष्ट हो जाते हैं ||२१|| राक्षसवंश और वानरवंशमें जो भी उद्धत विद्याधर राजा थे उन सबको उसने वश में किया था ||२२|| बड़ी भारी सेनाके साथ जब रावण आकाशमार्ग से जाता था तब उसकी वेगजन्य वायुको अन्य विद्याधर सहन करनेमें असमर्थं हो जाते थे ||२३|| सन्ध्याकार, सुवेल, हेमापूर्णं, सुयोधन, हंसद्वीप और परिह्लाद आदि जो राजा थे वे सब भेंट ले-लेकर तथा हाथ जोड़ मस्तकसे लगा-लगाकर उसे नमस्कार करते थे और रावण भी अच्छे-अच्छे वचनोंसे उन्हें सन्तुष्ट कर उनकी सम्पदाओंको पूर्ववत्
२२५
१. चेतसि म. । २ नन्दनवनमध्ये । ३. इत्यभिधावतस्तस्य म । ४. हेमापूर्णाश्च योधनाः क., ब. । ५. तथावसितसंपदः म. ।
२९

Translation AI Generated

**Chapter Ten**

Even now, the shameless son of the celestial architect does not abandon his hope for the daughter. How shameful, this tainted hope born from desire! || 13 || This lustful man, consumed by the fire of passion, constantly reflects on how he can obtain that bliss-giving maiden. || 14 || When shall I kiss her face, which outshines the moon, her lips adorned with a resplendent red hue? || 15 || When shall I play with her in the gardens of Nandana, and when shall I partake in the joy that comes from the touch of her ample breasts? || 16 || Thus, contemplating the reasons for their union, he recalled the transformative power of the Shērmuśī knowledge. || 17 || Just as a dear friend continuously worships his sorrowful companion, the son of the celestial architect ascended the great Himalayas, seeking refuge in its inaccessible cave and began to engage in the worship of that knowledge. || 18 || Meanwhile, Ravana, having set out to conquer the directions, wandered around gazing at the earth adorned with mountains and forests. || 19 || After defeating the kings of the Vidyadhara residing in various islands, the mighty Ravana appointed them back in their respective kingdoms. || 20 || His heart was tender towards the kings he had subdued, just as a father feels affection for his sons. Truly so, for great souls are easily satisfied with mere respects. || 21 || He had subjugated all those bold kings of the Rakshasa and vanara lineages. || 22 || When Ravana traveled the skies with his vast army, his wind-like speed rendered the other Vidyadharas incapable of withstanding it. || 23 || The kings such as Sandhyākāra, Suvela, Hemāpūrṇa, Suyodhana, Haṁsadvīpa, and Parihālāda came forth, presenting gifts and bowing with folded hands, honoring him with their foreheads. Ravana, in return, satisfied them with sweet words and restored their fortunes to their former state. || 24 ||