________________
१२०
वज्जालग्ग
३५२. एदइइ मह पसिज्जसु माणं मोत्तूण कुणसु पसिओसं । कयसेहराण सुम्मइ आलावो झत्ति गोसम्म ॥ ३ ॥ हे दयिते, मम प्रसीद मानं मुक्त्वा कुरु परितोषम् । कुक्कुटानां श्रूयत आलापो झटिति प्रभाते ॥
३५३. निद्दाभंगो आवंडुरत्तणं दीहरा य नीसासा । जायंति जस्स विरहे तेण समं केरिसो माणो ॥ ४ ॥ निद्राभङ्ग आपाण्डुरत्वं दीर्घाश्च निःश्वासाः । जायन्ते यस्य विरहे तेन समं कीदृशो मानः ॥ ३५४. नइपूरसच्छहे जोव्वणम्मि दियहेसु निच्चपहिए । अणियत्तासु वि राई पुत्ति किं दड्ढमाणेण ।। ५ ।। नदीपूरसदृशे यौवने दिवसेषु नित्यपथिकेषु । अनिवृत्तास्वपि रात्रिषु पुत्रि किं दग्धमानेन ||
३५५. जइ माणो कीस पिओ अहव पिओ कीस कीरए माणो । माणिणि दो वि इंदा एक्कक्खंभे न बज्झति ।। ६ ।।
,
यदि मानः कस्मात् प्रियोऽथवा प्रियः कस्मात् क्रियते मानः । मानिनि द्वापि गजेन्द्रा वेकस्तम्भे न बध्येते ॥
३५६. माणिणि मुसु माणं जइ वि पिओ सुट्टु वल्लहो तुज्झ । कारणवसेण कूवो न नमइ मुद्धे तुला नमइ ॥ ७ ॥
मानिनि, मुञ्च मानं यद्यपि प्रियः सुष्ठु वल्लभस्तव । कारणवशेन कूपो न नमति मुग्धे तुला नमति ॥
३५७. माणं अवलंबती मरिहिसि मुद्धे वसंतभासम्म । माणो पुणो विकिज्जइ छणदियहा दुल्लहा हुंति ॥ ८ ॥ मानमवलम्बमाना मरिष्यसि मुग्धे वसन्तमासे । मानः पुनरपि क्रियते क्षणदिवसा दुर्लभा भवन्ति ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
