________________
११४
वज्जालग्ग
३३४. *दाडिमफलं व पेम्म एक्के पक्खे य होइ सकसायं ।
जाव न बीओ रज्जइ ता किं महुरत्तणं कुणइ ॥ ६ ॥ दाडिमफलमिव प्रेमैकस्मिन्पक्षे भवति सकषायम् ।
यावन्न द्वितीयो रज्यते (बीजं न रज्यते) तावत्कि मधुरत्वं करोति ।। ३३५. न तहा मारेइ विसं खज्जंतं पलसयं पि कवलेहिं ।
जह चक्खुरायरत्तं मारेइ सविब्भमं पेम्मं ।। ७ ॥ न तथा मारयति विषं खाद्यमानं पलशतमपि कवलैः।
यथा चक्षूरागरक्तं मारयति सविभ्रमं प्रेम ॥ ३३६. अव्वो जाणामि अहं अत्तणहियएण अन्नहिययाई।
मा को वि कह वि रज्जउ, दुक्खुव्वहणाइ पेम्माइं॥८॥
अहो जानाम्यहमात्महृदयेनान्यहृदयानि ।
- मा कोऽपि कथमपि रज्यतु, दुःखोद्वहनानि प्रेमाणि ॥ ३३७. अद्दिठे रणरणओ दिठे ईसा विडंबणा नाह ।
होइ न उज्जु व वंकं पेम्मं जह चंचु कीरस्स ॥९॥ अदृष्टे रणरणको दृष्ट ईर्ष्या विडम्बना नाथ ।
भवति न ऋज्विव वक्र प्रेम यथा चञ्चूः कीरस्य । ३३८. अद्दिठे रणरणओ दिट्ठ ईसा सुहट्ठिए माणं ।
दूरट्ठिए वि दुक्खं पिए जणे भण सुहं कत्तो ।। १० ॥ अदुष्टे रणरणको दृष्ट ईर्ष्या सुखस्थिते मानः ।
दूरस्थितेऽपि दुःखं प्रिये जने भण सुखं कुतः ॥ ३३९.
ताव च्चिय होइ सुहं जाव न कीरइ पिओ जणो को वि । पियसंगो जेहि कओ दुक्खाण समप्पिओ अप्पा ।। ११ ॥ तावदेव भवति सुखं यावन्न क्रियते प्रियो जनः कोऽपि । प्रियसङ्गो यैः कृतो दुःखेभ्यः समर्पित आत्मा ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
