________________
७४ ]
[ स्वोपज्ञवृत्ति-गुर्जरभाषाभावानुवादयुते 'विधिना'-प्रवचनोक्तेन, किं ता एव ?, नेत्याह-'श्रावकाश्च श्राविकाच' वन्दन्ते, 'आचार्यसमीपे चोपविशति ततः'- तदुत्तरकालं, किंविशिष्टः सन्नित्याह-'असम्भ्रान्तः'अनन्यचित्त इति गाथार्थः ॥ १५४ ॥
ततश्च
भवजलहिपोअभूअं, आयरिओ तह कहेइ से धम्मं ।
जह संसारविरत्तो, अन्नोऽवि पवज्जए दिक्खं ।। १५५ ॥ वृत्तिः- 'भवजलधिपोतभूतं'-संसारसमुद्रबोहित्थकल्पम् 'आचार्यस्तथा कथयति से' तस्य-प्रव्रजितस्य 'धर्मं यथा' संवेगातिशयात् 'संसारविरक्तः' सन् 'अन्योऽपि' तत्पर्षदन्तर्वर्ती सत्त्वः 'प्रपद्यते दीक्षां'-प्रव्रज्यामिति गाथार्थः ॥ १५५ ॥
પછી ચૈત્યવંદન કરે. પછી બેઠેલા આચાર્યને અને બીજા સાધુઓને પણ ભાવપૂર્વક વંદન કરે. [૧૫] પછી દીક્ષિત બનેલા તેને ધર્મમાં પુરુષની પ્રધાનતા હોવાથી સાધ્વીઓ શાસ્ત્રોક્ત વિધિથી વંદન કરે. શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ પણ તેને વંદન કરે. પછી તે એકાગ્રચિત્તે આચાર્યની પાસે બેસે. [૧૫૪] પછી આચાર્ય તેને સંસારરૂપ સમુદ્રને તરવા માટે વહાણ સમાન ધર્મનો ઉપદેશ આપે. ધર્મોપદેશ એવી રીતે આપે કે જેથી ત્યાં રહેલા બીજાઓ પણ અતિશય સંવેગ થવાથી સંસારથી वि२त पनीने हाक्षानो स्वी31२ ४३. [१५५] कथं कथयतीत्यत्राह
भूतेसु जंगमत्तं, तेसुऽवि पंचिंदिअत्तमुक्कोसं । तेसुवि अ माणुसत्तं, माणुस्से आरिओ देसो ॥ १५६ ॥ देसे कुलं पहाणं, कुले पहाणे अ जाइमुक्कोसा । तीएऽवि रूवसमिद्धी, रूवे अ बलं पहाणयरं ॥ १५७ ॥ होइ बलेऽवि अ जी, जीएऽवि पहायणं तु विण्णाणं । विण्णाणे सम्मत्तं, सम्मत्ते सीलसंपत्ती ॥ १५८ ॥ सीले खाइअभावो, खाइअभावेऽवि केवलं नाणं । केवल्ले पडिपुन्ने, पत्ते परमक्खरो मोक्खो ॥ १५९ ॥ पण्णरसंगो एसो, समासओ मोक्खसाहणोवाओ । एत्थ बहुं पत्तं ते, थेवं संपावियव्वंति ॥ १६० ॥ ता तह कायव्वं ते, जह तं पावेसि थेवकालेणं । सीलस्स नत्थऽसज्झं, जयंमि तं पाविअं तुमए ।। १६१ ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
