________________
૫૮ ]
[ પ્રબુદ્ધ રૌહિણેય નાટક (ભાવાનુવાદ)
વળી,
અત્યારે સૂતેલા, લોકોના શ્વાસ-સારિખો ધીમો સહુનો જીવનદાતા પ્રસરે છે વાયુ; બીજું ના કોઈ...(૧૯)
પરંતુ,
લોકો જાગે કે ન જાગે તેનું શું કામ છે મને? વાયુવેગે દોડતો હું
ઈન્દ્રથીય ઝલાઉ ના..(૨૦) ચાલ ત્યારે, હું યે આ અવસરનો લાભ લઈ લઉં; રાજભવનમાં ઘૂસીને કાંઈક ઉઠાવી લાવું. (રાજમહાલય પ્રતિ આગળ વધે છે.)
(એકાએક નેપથ્યમાંથી પડકારનો શબ્દ)
અરે એય, કોણ છે તું? ઊભો રહે ! પરિચય આપ તારો ! રૌહિણેય ઃ (શકિત હૈયે) ઓહઆ કોઈ રક્ષક હજી પણ જાગતો લાગે છે!
એ મને જોઈ ગયો છે. લાવ, થોડીક વાર માટે આ દેવીના મંદિરમાં સંતાઈ જાઉં. (ચંડિકાના મંદિરમાં જતો રહે છે.)
(રક્ષક ડાંગ પછાડતો પકડવા જાય છે.) રક્ષક : પિંગલ, પિંગલ! તમે બધા ઘોરવા માંડયા કે શું? અરે આ પેલો
ચોર ભાગે ! પિંગલ : (અન્ય રક્ષકો સાથે તેની સમીપે જઈને) ક્યાં છે? ક્યાં છે? ઝટ
દેખાડ ! કર્કટાક્ષ : (હાથ લાંબો કરીને દેખાડતો) આ પેલો જાય ! પિંગલ : અરે, આપણા દેખતા દેખતામાં જ અલોપ થઈ ગયો આ તો !
કોઈ એનું પગેરું શોધો તો ! કર્કટાક્ષ : (થોડાં ડગલાં ચાલીને અવલોકન કરતાં) આ રહ્યાં તેનાં પગલાં !
દેવીમદિરના દ્વાર પાસે અટકે છે.
Jain Education International
For Privats & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
