________________
૧૮]
[પ્રબુદ્ધ રૌહિણેય નાટક (ભાવાનુવાદ) રોહિણેયઃ (શબર પ્રતિ જોઇને હસી પડતાં-) ઓહો ! તેં તો આજે વિદૂષકનો
સ્વાંગ સજયો છે ને કાંઈ ! ભારી જામે છે તો તને આ વેષ ! મેં તો કોઈ વિશિષ્ટ વેષ આજે વિચાર્યો નથી. ત્યાં ગયા પછી અવસરને અનુરૂપ વેષ રચી લઈશ; આજે તો આ કૃત્રિમ સર્પનો ઉપયોગ કરવો છે. (ઊંચે આકાશ પ્રતિ અવલોકીને)
(ગાન) વિશ્વને ભક્ષતુ ઘોર અંધારું તો
વિષભર્યા-નાગકુળતુલ્ય, તેને પી જતો, વેરતો તેજ તો સૃષ્ટિ પર,
ગગનમાં વ્યાપતો વિશ્વજેતા કમલિનીને હવે વિરહની યાતના
આપતો વિષ્ણુની જેમ ઉપયો દૂર સાગર વિષે સ્નાન કરવા મિષે
સૂર્ય આ સર્વ ગ્રહ-વૃન્દ નેતા (૧) અરે, આટલીવારમાં તો બધે અંધારાં પથરાઈ ગયાં શબર ! આ અન્ધકાર જો સમુદ્ર હોય તો આ સૃષ્ટિ કેવી દીસે એની કલ્પના તું કરી શકે ? જો– પ્રાસાદો વ્હાણ લાગે, ઉપવન સઘળાં કાચબા શો, પહાડો પાણીમાં હાથી જેવા, ગગનતલ-ભર્યા તારલા માછલાં શા ઊડતા વાયરાથી અગણિત ધ્વજ આ સર્પશા શોભતા ને સ્વચ્છંદી બાલિકાઓ જલ-યુવતિસમી દીસતી અન્ધકારે ! (૨) અને હવે આપણે નગરમાં પ્રવેશવાનો સમય થઈ ગયો છે. ચાલ, અંદર પ્રવેશી જઈએ.
(બન્ને નગરમાં પ્રવેશે છે.) રૌહિણેયઃ શબર, હજી કેટલું દૂર છે એ શ્રેષ્ઠી-ગૃહ? શબર : (માર્ગ ભણી જોઈને-) આ આવી જ ગયું. જુઓ, આ પ્રવેશદ્વાર
| (સંકેત કરતો દ્વારા દર્શાવે છે.). રૌહિણેયઃ અરે પણ આ તો સાવ સૂનું સૂનું લાગે છે. શ્રેષ્ઠીનું ગૃહ હોય તો તો
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
