________________
१५८
पुहवीचंदचरिए अटुमे गिरिसुंदर - रयणसारभवे
[ ८. २७
तरुणी गुत्तदुवारं । 'एयाए समं तुमं पि देवाराहणं कुणसु, अहं पि कुसुमपत्तियं वेत्तूण तुरियमागच्छामि'त्ति बिंतो पवेसिय कुमारं तालियदुवारो गओ कावालिगो । कुमारो वि विम्हियमणो 'लद्धं लहियव्वं 'ति परितुट्ठो वच्चतो afrate ' ! कह तुममिमिणा दाणवेण पत्ता सि ?' । कुमारेण भणियं 'महई मम कहा, साहेहि तात्र को एस ? का वा तुमं ? किंनिमित्तमिह बिले निवससि ?" ति । सिद्धं च रुवंतीए तीए जहा 'एस दण्डवालो नाम 5 तकरो कावालियरूवेण दिवसे हिण्डमाणो भण्डिऊण रत्तीए सन्निहियनयरेहिंतो हरिऊण रयण-हिरन-धन- कन्नाओ इह पायामंदिरे पक्खिवइ, एवं संपिण्डियम णेण उवहसियसुरंगणाणं राया- ऽमच्च सेट्ठि-सत्थवाहाइनंदणीणं तर सह एगुत्तरं सयं, अहं. पि पुण्डउरवासिईसरसेट्ठिणो धूया सुभद्दा नाम ।
1
अहरिया मिरुयंती इमेण पावेण सयणमज्झाओ । एगागिणी सुदीणा जूहाहिंतो कुरंगि व्व ॥ २७ ॥ धरमाणेसु धराए सिरिबल-सयबलनरिंदसीहेसु । हा ! कह पाववसाओ परव्वसाओ वसामो ?' ति ॥ २८ ॥ इय भणिऊण रुवंती पडिवृत्ता सा पुणो कुमारेण । 'को पहवइ सुयणु । जए अवस्सभावीण भावाणं १ ॥ २९ ॥ झन्ति गदा नगा वि विहगा जलम्मि मीणा वि । भवियव्त्रयोनिओगा को नाम न पावए बसणं? ॥ ३० ॥ अह कह कुओ एरिससामत्थमिमस्त पावकम्मस्स । जेणाखंडियमाणो सच्छंदो निव्भओ भमइ ?' ॥ ३१ ॥ ती भणियं 'न सम्मं मुणामि नवरं तिसंझमच्चेइ । एगग्गमणो खग्गं पायालधरोवरे एत्थ ॥ ३२ ॥ तमि गहियम्मि एसो दिप्पन्तो दिणयरो व्व गयणेण । भमइ जहिच्छं भुवणोयरम्मि परिमुकभयसंको ॥ ३३॥ ता संभावे धुवं तस्सामत्थेण तेणयं कुणइ । तव्विरहिओ उ एसो दीसह कावुरिसपाओ' ति ॥ ३४ ॥
तओ कुमारेण 'दंसेहि मे तं खग्गरयणं, तीए वि 'एवं' ति वुत्ते पत्ताओ दो वि पायालभुवणन्भन्तरं । तं पुण पुंजीकरण-मणि-कंचणं पायडविचित्तदूसकोसं विविहविसिदूधनपडिपुम्नकोट्ठागारं निवद्धमणिखंडमंडियमणिकुट्टिमं विचित्तंबरविरइयउल्लोयं लंबंतलंबूसयरयणकिरणुज्जोइयं पायालसग्गं व नागगणाहिं बहूहिं तरुणंगणाहिं इओ ओसंचरंतीहिं रमणीयमवलोयन्तो पत्तो कुमारो खग्गसमीवं । तओ
10
15
20 'जई सिज्झसि मुहडाणं बल - केसव चक्कवट्टिपमुहाणं । ता मज्झत्रि सिज्झसु चंदहास ! पायडियमाहप्प ! ॥ ३५ ॥ एवं भणिऊण गहियमणेण तं करयले, मुक्कं च तद्वाणे नियखग्गं । तात्र य कयहाहारवं भणियं सेसनारीहिं 'पाहुणिगे ! समदुक्खा सि अओ ते हियमुत्रइस्सामो
सोट्टो पोज नाही एयवइयरं कह वि । तो सो जमो व्त्र कुविओ नेही जममंदिरं तुरियं' ॥ ३६ ॥ कुमरेण त भणियं 'धीराओ नियह कोउगं तात्र । पेसेमि अज्ज तं चिय पँहेणयं नणु कर्यंतस्स' ॥ ३७ ॥
एत्यंतरे उग्घाडावियं दुवारं कावालिएण, उग्घाडियं च भयवेविरंगीए एगाए । कुमारो वि ठिओ पयइरूवेण, तं च दट्ठूण विम्हियाओ सन्चजुवईओ गहियाओ हरिस-विसाएहिं ।
कावलिओ वि कुमरं दठ्ठे कोवानलेण दिप्तो । मोचूण कवड वेसं वग्गहराओ गहियखग्गो ।। ३८ ।। पत्तो कुमरसमीत्रं तो भणिओ हक्किऊण कुमरेण । 'रे रे ! नट्ठो सि अणज्ज ! अज्ज नियदुट्टट्ठाहिं ॥ ३९ ॥ काऊ चिरं पावं अणुहवसु फलाई संपयं पाव ! । को वा चिरमिह जीव जीवो विसभोयणासत्तो ? ' ॥ ४० ॥ इ भणिओ सुठुयरं आरुट्ठो तकरो पहरमाणो । कुमरेण तहा पहओ जहा गओ दुति पंचत्तं ॥ ४१ ॥ दट्ठूण तं वरायं कीडयपायं कयाऽवणिनिवायं । गरहियनियववसाओ सविसाओ निवसुओ जाओ ॥ ४२ ॥
25
30
१ कुमरो जे० विना ॥ २ भमडिऊण भ्रा०, खं२प्रतौ संशोधितपाठः ॥ ३ 'याभिओगा जे०त्रिना । ४ संकेतः- “पहेणयं ति लेहणयं" । भोजनमित्यर्थः ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org