________________
३१० प्रवचन माय, सघलुं प्रवचन जिहां समाय; जावजीव साधे पालीये, असमितिमति दूरेटालिये ॥ २८ ॥ पोसह सामायिक अवसरे, श्रावक एहतणी खप करे; नाणादिक पंचे आचार, साधु श्रावकने सरिस विचार ॥ २९ ॥ सूक्षम बादर उभयप्रकार, जे मुजने लाग्या अतिचार; करजोडी मस्तक नामिये, आ भव परभव ते खामिये ३०
. अहनिसि पक्खि चउमासि फुडं, संवच्छरि मिच्छादुक्कडं; अरिहंत सिद्ध सवे जाणजो, गुरुसाखे ते मुजने हजो ॥३१॥
चारित्रचारना आठ अतिचार, तेहने विषे जे कोइ पक्खी, बउमासि, संवच्छरी दिवसने विषे अतिक्रम, व्यतिक्रम, अतिचार, अनाचार लाग्यो होय, ते सवि हुँ मन, वचन, कायाये करी तस्स मिच्छामि दुकडं.
आ रीते आठ प्रवचन माता कही छे, जेमां बधा प्रवचन समाया छे, तेने साधु आखा जीवन सुधी पाळे अने असमिति बुद्धिने दूर करे. २८ ___आ आठे प्रवचन माताने श्रावक पण पोसह, सामायिक विगेरे समये पाळे अने ज्ञानाचार, दर्शनाचार अने चारित्राचार तपाचार, विर्याचारना पांचे आचार साधु तथा श्रावकने सरखाज होय छे. २९ ___ आ अतिचारो सूक्षम अथवा बादर जे रीते मने लाग्या होय, ते बे हाथ जोडी, मस्तक नमावी, आभव परभवने विष हुँ खमावु छु. ३०
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
