________________
સામાયિક પાઠ
હું શરીરથી જુદો ગણું એ, જ્ઞાનબળ મુજને મળો, ને ભીષણ જે અશાન મારું, નાથ ! તે સત્વર ટળો. સુખદુઃખમાં અરિ-મિત્રમાં, સંયોગકે વિયોગમાં, રખડું વને વા રાજભુવને, રાચતો સુખભોગમાં; મમ સર્વકાળે સર્વ જીવમાં, આત્મવત્ બુદ્ધિ બધી, તું આપજે મુજ મોહ કાપી, આ દશા કરુણાનિધિ. તુજ ચરણ કમળનો દીવડો રૂડો, હૃદયમાં રાખજો, અજ્ઞાનમય અંધકારનો, આવાસ તુરત બાળજો; તરૂપી થઈ તે દીવડે, હું સ્થિર થઈ ચિત્ત બાંધતો, તુજ ચરણયુગ્મની રજમહીં, હું પ્રેમથી નિત્ય ડૂબતો. પ્રમાદથી પ્રયાણ કરીને વિચરતાં પ્રભુ અહીં તહીં, એકેન્દ્રિયાદિ જીવને, હણતાં કદી ડરતો નહીં; છેદી વિભેદી દુઃખ દઈ, મેં ત્રાસ આપ્યો તેમને, કરજો ક્ષમા મુજ કર્મ હિંસક, નાથ વીનવું આપને. કષાયને પરવશ થઈ બહુ, વિષયસુખ મેં ભોગવ્યાં, ચારિત્ર્યના જે ભંગ વિભુ, મુક્તિ પ્રતિકૂળ થઈ ગયા; કુબુદ્ધિથી અનિષ્ટ કિંચિત્, આચરણ મેં આદર્યું, કરજો ક્ષમા સૌ પાપ તે, મુજ અંકનું જે જે થયું. મન વચન કાયા કષાયથી, કીધાં પ્રભુ મેં પાપ બહુ, સંસારનાં દુઃખબીજ સૌ, વાવ્યાં અરે હું શું કહું ? તે પાપને આલોચના, નિંદા અને ધિક્કારથી, હું ભસ્મ કરતો મંત્રથી, જેમ વિષ જાતું વાદીથી. મુજ બુદ્ધિના વિકારથી, કે સંયમના અભાવથી, બહુ દુષ્ટ દુરાચાર મેં,સેવ્યા પ્રભુ કુબુદ્ધિથી;
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
ર
૩
૩૧
www.jainelibrary.org
