________________
પ્રથમ નિતવ જમાલિ :
અધિપતિ બનાવ્યાં. એક વખત તેમણે પ્રભુને વન્દન કરી બે હાથ જોડી પોતાના પરિવાર સાથે જુદે વિહાર કરવાની આજ્ઞા માંગી. પ્રભુએ તેમાં લાભ ન દેખે. પ્રભુ મૌન રહ્યા. કંઈ પણ ઉત્તર ન આપે. જમાલિને જુદા વિચરવાની તીવ્ર ઉત્કંઠા હતી, તેથી પ્રભુના મૌનને “અનિષિ મનુમત”( ના નથી માટે અનુમતિ છે) એ ન્યાયે અનુમતિ છે એમ સમજી પ્રભુ પાસેથી પિતાના સર્વ પરિવાર સહિત અન્ય સ્થળે વિચરવાને માટે વિહાર કર્યો. જમાલિને જવર અને શંકા
એક ગામથી બીજે ગામ એમ વિચરતાં વિચરતાં અનુક્રમે જમાલિ મુનિ શ્રાવસ્તિનગરીમાં પહોંચ્યાં. ત્યાં તેમણે કોટક ઉદ્યાનમાં સ્થિરતા કરી. એકદા તેમને અન્તપ્રાન્તાશન-વિશેષ આહાર કરવાને કારણે (ઊષ્ણજવર ) ગરમ તાવ આવ્યું. તાવ વધવા લાગ્યું. તેનું જોર એટલું વધ્યું કે તે બેસવાને માટે પણ અશક્ત બન્યા ને મુનિઓને આજ્ઞા કરી કે-મુનિઓ ! મારે માટે સવારે કરે!” સાધુઓ સંથારે કરતા હતા, અહિં તેમને તાવનું જોર એકદમ વધતું હતું. એક ક્ષણ પણ દિવસ જેટલી લાગતી હતી. સૂવાની એકદમ ઉત્સુકતા હતી. એટલે તેમણે મુનિઓને પૂછયું કે “સંથારો કર્યો કે નહિ ?” સુનિઓએ ઉત્તર આપ્યો કે “સંથારો કરાય છે ” થેડા સમય પછી ફરી પૂછ્યું, ફરી પણ એ જ ઉત્તર મળ્યો. એમ વારંવાર પૂછતાં તે જ ઉત્તર મળતા કે હજુ સંથારો કર્યો નથી પણ કરાય છે. તાવની ગરમી અને મુનિઓના આવા ઉત્તરેથી જમાલિ મુનિ સમ્યકત્વથી ચલિત થયા, અને શંકા કરવા લાગ્યા કે પ્રભુ મહાવીરે કહ્યું છે. " चलेमाणे चलिए, उदीरिजमाणे उदीरिए, जाव निजरिजमाणे निजिण्णे"
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
