Agam 02 Ang 02 Sutrakrutangsutra Vol 1 Niryukti

SR No.: 001152
Original Sutra Author: Bhadrabahuswami
Author: Punyavijay
Publisher: Prakrit Granth Parishad
Publication Year: 1975
Total Pages: 262
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Metaphysics, G000, G001, & agam_sutrakritang
File Size: 8 MB

Page 157

णिज्जुत्ति- चुण्णिसमलंकियं
[ ६ महावीरत्थवज्झयणं
३६०. स पव्वते सद्दमहप्पगासे० वृत्तम् । मन्दरो मेरुः पर्वतराजेत्यादिभिः शब्दैः प्रकाशः सर्वलोकप्रतीतैः ओरालायतस्स सहा सव्वलोए परिभमंति । विरायते कंचणमडवण्णे, मट्ठेति "अट्ठे (अच्छे ) सण्हे लहे जीव पडिरूवे” [ जीवा० प्रति० ३ उ० १ सू० १२४ पत्र १७७ - २ ], ण फरुसफासो विसमो वा इत्यर्थः । अणुत्तरे गिरिसु य पव्वदुग्गे, सर्वपर्वतेभ्योऽनुत्तरः, दुःखं गम्यत इति दुर्गः, अनतिशयवद्भिर्न शक्यते आरोढुम् । गिरीवरे से जलिते व भोम्मे, से जधा5 णामए खइरिंगालाणं रत्ति पज्जलिताणं, अधवा जधा पासातो पज्जलितो के पि पचतो वा अडरते ॥ १२ ॥
tut
३६१. महीय मज्झम्मि ठिते णगिंदे० वृत्तम् । रयणप्पभाए महीए मज्झे ठिते । प्रज्ञायते नाम ज्ञायते सर्वलोकेन, अध सूरियलेस्सभूते ति ज्ञायते अतिरुग्गयहेमंतिसूरियलेस्सभूतो, यदि मध्याह्नार्कलेश्याभूतोऽभविष्यत् तेन दुरासओ10 ऽभविष्यत् । एवं सिरीए उ स भूतिवण्णे कायश्रिया पर्वतश्रिया, भूतिवर्ण इति प्रभूतवर्ण इत्यर्थः । मणोरमे मणांसि अत्र मनस्विनां रमन्त इति मणोरमे भवति । अच्चीसहस्समालिणी ( १ णो ), एस दस दिसो द्योतयति । एस विट्ठतो ॥ १३ ॥
20
25
३६१. महीय मज्झम्मि ठिते णगिंदे, पण्णायते सूरियलेस्सभूते ।
एवं सिरी उ स भूतिवण्णे, मणोरमे अच्चीसहस्समालिणी (१ णो ) ॥ १३ ॥
३६२. सुदंसणस्सेस जसो गिरिस्स० वृत्तम् । यशः प्रतीतः सर्वलोकप्रकाशः । भृशं उच्यते पवुच्चते । महांतः स 15 महन्तः । एतोवमे समणे गातपुते जात्या । सर्वजातिभ्यः, यशसा सर्वयशस्विभ्यः, दर्शनेन सर्वदृष्टिभ्यः, ज्ञानेन सर्वज्ञानिभ्यः, शीलेन सर्वशीलेभ्य एवं भावात् ॥ १४ ॥
सर्वपर्वतेभ्यो मन्दरः श्रेष्ठः । अवशेषाणां त्वायतत्वं प्रति
३६२. सुदंसणस्सेसँ जसो गिरिस्स, पवुर्च्चते महतो पव्वतस्स । तोवमे समणे णातपुत्ते, जाती-जसो दंसण - णाण-सीले ॥ १४ ॥
३६३. गिरीवरे वा पिसढायताणं० वृत्तम् । न हि कश्चित् तस्मादायततमो वर्षधरोऽन्य इह वाऽन्येषु वा द्वीपेषु । वलयायताणं तु रुयगपव्वतो, स हि रुयगस्स दीवस्स बहुमज्झदेसभागे माणुसुत्तर इव वट्टे वलयागारसंठिते असंखेज्जाई जोअणाइं परिक्खेवेणं । ततोवमे से जगभूतपण्णे, ताभ्यां निषध- रुचकाभ्यामौपम्यं क्रियते ततोवमे, से इति स भगवान्, जायत इति जगत्, भूता प्रज्ञा यस्य जगत्यसावेको भूतप्रज्ञः, नान्ये कुतीर्थ्याः । आवेदयन्ति तेनेति आवेदः, यावद् वेद्यं तावद् वेदयतीति आवेदः, श्रुतज्ञानमित्यर्थः । तं उदाहु मुणीण आवेदं उदाहु पण्णे प्रगतो ज्ञः प्रज्ञः ॥ १५ ॥
३६३. गिरीवरे वा निसँढायताणं, रुयगे व सेट्ठे वलयायताणं । ततो मे से जगभूतपणे, मुणीर्णमावेदमुदाहु पण्णे ॥ १५ ॥
३६४. अणुत्तरं धम्ममुदीरइत्ता, अणुत्तरं झणि चिरं झियोति ।
सुसुक्कसुक्कं अपगंडमुक्कं, अपेव संखेंदुबदातसुद्धं ॥ १६ ॥
३६४, अणुत्तरं धम्ममुदीरइत्ता ० वृत्तम् । नास्योत्तरा अन्ये कुधर्माः । उदीरयित्वा कथयित्वा प्रकाशयित्वा ।
१ अत्र जावशब्दसूचितो मलयगिरिपादैर्जीवाभिगमोपाङ्गटीकायामुल्लिखितः पूर्णपाठ एवम् - "अच्छे सण्हे लहे जाव पढिरूवे' इति, यावच्छन्दकरणात् 'घट्टे मट्ठे णीरए णिम्मले णिप्पंके णिक्कंकडच्छाये सप्पभे सस्सिरीए समिरीए सउज्जोए पासाईए दरिसणिज्जे अभिरूवे' इति परिग्रहः । " पत्र १७८-२ ॥ २ खइलिंगा वा० मो० ॥ ३ सूरियसुद्धले से खं १ पु २ वृ० दी० । सूरियसुद्धलिस्से खं २ पु १ ॥ ४ सिरीते उस भूरिवण्णे, मणोरमे जोयति अच्चिमाली खं १ ख २ पु १ पु २ वृ० दी० । जोयतिस्थाने पु १ जूयति ॥ ५ सेव जखं २ १२ ॥ ६ ती खं १ खं २ पु १ पु २ ॥ ७ णिसहायखं १ खं २ पु १ पु२ ॥ ८ वलताय से १ ॥ ९ भूतिपण्णे खं १ खं २ पु १ पु २ वॄ० दी० । “भूतिप्रज्ञः' प्रभूतज्ञानः" इति वृत्तौ ॥ १० ण मज्झे तमु खं १ खं २ पु १ वृ० दी० ॥ ११ शाणवरं खं १ खं २ पु १ पु २ वृ० दी० ॥ १२ झितादी खं १ ॥ १३ संखेंदु वेगंतवदातसुक्कं खं १ खं २ पु १ पु २ वृ० दी० चूपा० ॥