________________
सुत्तगा० २४९-५२]
सूयगडंगसुतं बिइयमंगं पढमो सुयक्खंधो। २५०. णो तासि चक्खु संधेजा० सिलोगो (? वृत्तम् ) । चक्षुसंधणं णाम दिट्ठीए दिद्विसमागमो, अकुटुओ विकुटुओ विय तासु णिच्चं भवेजा, कार्येऽपि सति अस्निग्धया दृष्ट्या अस्थिरया अवज्ञया चैनामीपनिरीक्षते । साहसमिति परदारगमनम् , न ह्यसाहसिकस्तत् करोति, सङ्घामावतरणवत्, तत्र हि सद्यो मरणमपि स्यात्, हस्तादिच्छेद-बन्ध-घातो वा, खदारमपि तावद् दीक्षितस्य साहसम्, किमु परदारगमनम् ? । अथवा साहसं मरणम् , प्राणान्तिकेऽपि न कुर्यात् । अथवा यदसौ स्त्री चापल्यात् साहसं कुर्यात् तदस्या न समनुजानीयात् । उक्तं हि-"पुरुषे विद्यते सत्त्व" [
] मिति । । जो सद्धियं पि विहरेजा, नेति प्रतिषेधे, सद्धियं ति ताहिं सह गामाणुगाम विहरेज, जत्थ वा ताओ ठाणे अच्छंति तत्थ ण चिट्ठितव्वं, कयाइ पुलिंब ठितस्स रत्तिं एज ततो णिगंतव्वं, क्षणमात्रमपि न संवस्याः । एवमप्पा रक्खित्तु सेउ त्ति आत्मेति सरीरमात्मा च, स इह परे च लोके अतिरक्षितो भवति, ये इह मैथुनानाचारदोषास्तस्य न भविष्यन्तीत्यतोऽतिरक्षितो भवति ॥५॥ पुनरिदानी पाशाः
२५१. आमंतिय ओसवियं वा, भिक्खं आयसा र्णिमंतेति।
एताणि चेव से जाणि, सहाणि विरूवरूवाणि ॥६॥ २५१. आमंतिय ओसवियं वा० वृत्तम् । काचित् सन्निकृष्टगृहवासिनी सेज्जायरी प्रातिवेशिकी वा अहनि विरहाद्यलम्भात् ब्रूयाद्-अहं निश्यागमिष्यामि, नास्ति मेऽहनि क्षणो विरहो वा, तद् अस्या न समनुजानीयाद् धर्म श्रोतुमितरप्रयोगेन वा । यदि चेद् मम भर्तुः शङ्कसे तत एनमहं आमत्र्य आगमिष्यामि, आमत्रय नाम पुच्छितुं तत्प्रयोजनावसितं वा स्थापयित्वा । अथवा ब्रूयात्-असावहनि कृष्यादिकर्मपरिश्रान्तः भुक्तः सन् निष्पन्नमात्र एव मृतवच्छेते, भद्रक एवासौ. 15 न मम रुस्सिहिति त्ति, जइ वि से परपुरिसेण सह गच्छमाणि पेच्छति तधा वि न विरूसेज, अथवा शङ्केत । ननु ते भर्ता न विरूँष्येत ?, सा ब्रवीति-आमंतिय ओसविया णं, आमंतिय ओसविया व तमहमागता, तुब्भे वीसत्था होह, विविक्तविश्रम्भरसो हि कामः । यच्च पृच्छसि किमागता विकाले ? इति, नं धर्म श्रोतुम् । ब्रूयाद्वा-ममाऽऽणत्तियं देव यन्मया कर्त्तव्यमिति शुश्रूषा-पादशौच-म्रक्षणादि, यद् वा किश्चिदस्मद्गृहेऽस्ति तत् सर्वमहं च भवत्सन्तकं आयसा नाम आत्मसा, अप्पएण वि णिमंतेति-तुभंचयं इमं शरीरगं, अहं ते चलणोवधातकारिया, एवं भिण्णकधादीहिं सम्बन्धः । 20 सम्बाधना-ऽऽलिङ्गन-उपगृहन-कंठावलम्बणादीणि वा कुर्वती निवारिता ब्रूयात्-कुत्र वा ममान्यत्रोपयोगः, एताणि चेव से जाणि सहाणि, एतानात यान्युद्दिष्टानि स इात
तानीति यान्युद्दिष्टानि से इति स भिक्षुः, शब्दा नाम ये शब्दादिविषयाः कथिताः, न केवलं गीताऽऽतोद्यशब्दा वाः, आत्मनिमश्रणादयो हि सुदुस्तराः शब्दाः। अथवा यानि सीत्कारादीनि सहाणि कजति तान्येवैतानि विद्धि निमन्त्रणादीनि शब्दानि, पठन्ति च-सहाणि विरूवरूवाणि, तासु हि पंचलक्खणा विसया संति विभासितव्वा । विविधं विसिटुं वा रूवं विरूवं, विरूवाणि रूवाणि जेसिं ताणिमाणि विरूवरूवाणि ।
णाह ! पिय! कंत! सामिय! दइत! वसुल! होल! गोल! गुललेहि। जीए जियामि तुब्भं पभवसि तं मे सरीरस्स ॥१॥
]॥६॥ इमानि चान्यानि च शब्दानि२५२. मणबंधणेहि णेगेहिं, कलुण-विणीय,पक्कमित्ता णं ।
अदु मंजुलाई भासंति, आणमयंति भिण्णकधाहिं ॥७॥ १ क्षेत्रमात्र चूसप्र० ॥ २°ओसविया णं, मि° चूपा० ॥ ३ आतसा खं २। आयया पु २॥ ४णिमंतेति पु१ वृ० दी० ॥ ५जाणे खं १ खं २ पु २ वृ० दी०॥ ६ विरूप्येत पु०॥ ७ आत्मना इत्यर्थः ॥ ८°कंठोवलंब सं० वा० । कंठोलंब मो० ॥ ९°धणेहऽणे खं १॥ १०°मुषगसित्ताणं खं १ ख २ पु १ पु २ वृ• दी०॥ ११ आणवयंति मि खं २ वृ० दी। आणमंति तेणं मिखं १ । आणमयंति णं मिपु १ आणवयंति णं मिपु२॥
सूय० सु० १४
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org