________________
२९८ । आयारंगसुत्ते बीए सुयक्खंधे सोलसमं अज्झयणं । ८०४. इमग्मि लोए पैरए य दोसु वी, ण विज्जती बंधणं जैस्स किंचि वि । से हू णिरालंबणमप्पतिहितो , कलंकलीभावपवंच विमुञ्चति ॥
१४६ ॥ ति बेमि ॥ .. ॥ 'विमुत्ती सम्मत्ता ॥ ॥ समाप्तश्चाचारः प्रथममङ्गसूत्रमिति ॥
॥ अङ्कतोऽपि ग्रन्थागं २६४४ ॥ १. परते य खं० । परते वि इ० । “तस्यैव(वं)गुणयुक्तस्य इमम्मि लोए परमे यदो० इमो लोगो मणुस्सभवो, परो देवलोकः, उभए वा इह इहलोगे परलोगे उभए वा, बंधनं कर्मतः तस्स न विद्यते किंचिदपि, पच्छा तस्स वोच्छिण्णस्सब(ण्णबं)धणस्स किं भवति ? उच्यते-से हु निरा. लंबणः, आलंबणं सरीरं, असरीर इति अर्थः, न कर्म तस्मिन् प्रतिष्ठितं सो वा कर्मसु पसत्था(?), तस्स को गुणो भवति ? उच्यते-कलंकली संकलिया भवसंततिः आउगकम्मसंतती वा, पवंचो ही हीनमध्यमोत्तमपदा मृत्य-स्त्री-नपुंसक-पिता-पुत्रत्वमादी नटवत्, कलंकलीभाव एव प्रपंचः, तस्मात् कलंकलीभावप्रपंचाद् विमुच्यते, मुच्ल मोक्षणे, विविधमनेकप्रकार(र) मुच्यते विमुच्यते, ते निर्वाणं गच्छंतीत्यर्थः, बेमि त्ति न स्वयं, तीर्थकरउपदेशात् आचार्यसुधर्मो ब्रवीति, सूत्र वा अहं ब्रवीमि, अर्थ(\) भगा श्रीवर्धमानस्वामीति। अथवास्य वृत्तार्थस्यायमभिसम्बन्धः, तस्याकर्मणः आचारेण च संपन्नस्य चतुर्थचूलोपचारिणः प्रमादाचरितपञ्चमचूलविशुद्धान्तरात्मनः इदं फलमपदिश्यते-से हू णिरालंबणमप्पतिट्टितो, शेषं तदेव। इति श्री आचारचूर्णी परिसमाप्ता।" चू०। "इमम्मीत्यादि वृत्तम्, अस्मिन् लोके परत्र च द्वयोरपि लोकयोर्न यस्य बन्धनं किञ्चनास्ति स 'निरालम्बनः' ऐहिकामुष्मिकाशंसारहितः 'अप्रतिष्ठितः' न क्वचित् प्रतिबद्धोऽशरीरी वा स एवंभूतः ‘कलंकलीभावात्' (वा एवं सकलकलाभावात् - शीखं० २) संसारगर्भादिपर्यटनाद् विमुच्यते। ब्रवीमीति पूर्ववत् ।" शी० ॥ २. दोसु वि खे० जै० सं० विना। सेसु वी सं०॥ ३. तस्स खेमू० जै० सं० ख० इ० चू०॥ ४. से हु खेसं० जै० चू० विना ॥ ५. °बणमप खेमू० जे० इ० । °बणे अप्प अप खं० विना) तिहिते खं० हे १, २, ३ ॥ ६. द्विते खेसं० जै० इ०॥ ७. भावापन्वंच मुञ्चति खेमू० । भावापथं च विमुञ्चति खेसं०। °भावपश्चंतविमुच्चइ सं०। भावपहं विमुञ्चइ खं० हे १, २, ३ इ० ला० । दृश्यता टि. १॥ ८. बेमि नास्ति खे० जै० इ०॥९. प्रतिषु पाठाः- विमोत्ती स(संजै०)मत्ता। अष्टममध्ययनं समाप्त छ। भाचारः प्रथम(मां जै०)गमिति उद्देशतो। ग्रंथानं २४५४ (२६५४ जै०)'-खे. जै०। 'विमुत्ती सम्मत्ता' खं० । 'विमोत्ती समत्ता अष्टम[म]ध्ययनं समाप्त। समाप्तश्चाचार[:]' प्रथममंगसूत्रमिति । अंकतोऽपि ग्रंथाग्रं २६४४'-सं० । 'विमुत्ती सम्मत्ता ॥छ ॥ आचारसूत्र समाप्तं ॥ छ ॥ ग्रंथानं २५५४ शुभं भवतु । श्रीरस्तु ॥ संवत् १५५२ वर्षे भाषाढवदि ९ सोमे लिखितं । शुभं भूयात् ॥'-इ० । 'विमुत्ती सम्मत्ता । आचारांगसूत्रं समाप्तं । ग्रंथानं २६४४ श्रीः। स्तंभतीर्थवासि मं० सोमा सुश्रावकलेखितं ॥'-ला। 'विमुत्ती सम्मत्ता ॥ छ । आचारसूत्रं समाप्तं ॥ छ ॥ प्रथमांगं । छ ॥ २६४४ षडिंशतिशतानि चतुश्चत्वारिंशत्यधिकानि ॥छ ॥ शुभं भवतु ॥ कल्याणमस्तु ॥ छ ॥' हे १ । विमुत्ती सम्मत्ता ॥ छ ॥ षोडशमध्ययनं । चतुर्थी चूला । आचारसूत्रं समाप्तं । प्रथमांगं ॥ एवं ग्रंथाग्रं २६४४ ॥ श्रीश्रीश्रीविजयरत्नसूरिगुरुभ्यो नमः'-हे २ । 'विमुत्ती सम्मत्ता भाचारांगसूत्र समाप्त प्रथमांग।'-हे ३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org