Thanangsuttam and Samvayangsuttam Part 3 Tika

SR No.: 001147
Original Sutra Author: N/A
Author: Abhaydevsuri, Jambuvijay
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 1985
Total Pages: 886
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Dictionary, agam_sthanang, & agam_samvayang
File Size: 15 MB

Page 728

बौद्धपालित्रिपिटकतुला। पश्चिमे, भिक्खवे, दाने आनिसंसा। कतमे पञ्च १ बहुनो जनस्स पियो होति मानापो; सन्तो सप्पुरिसा भजन्ति; कल्याणो कित्तिसद्दो अब्भुग्गच्छति गिहिधम्मा अनपगतो होति; कायस्स भेदा परं मरणा सुगति सगं लोकं उपपजति । इमे खो, भिक्खवे, पञ्च दाने आनिसंसा ति।
ददमानो पियो होति, सतं धम्म अनुक्कम। सन्तो नं सदा भजन्ति, सञता ब्रह्मचारयो॥ ते तस्स धम्म देसेन्ति, सब्बदुक्खापनूदनं ।
यं सो धम्म इधआय, परिनिब्बाति अनासवो ति। पञ्चिमानि, भिक्खवे, कालदानानि । कतमानि पञ्च ? आगन्तुकस्स दानं देति; गमिकस्स दानं देति; गिलानस्स दानं देति; दुभिक्खे दानं देति; यानि तानि नवसस्सानि नवफलानि तानि पठमं सीलवन्तेसु पतिद्वापेति । इमानि खो, भिक्खवे, पञ्च कालदानानी ति।
काले ददन्ति सप्पञ्जा, वदसू वीतमच्छरा। कालेन दिन्नं अरियेसु, उजुभूतेसु तादिसु ॥ विप्पसन्नमना तस्स, विपुला होति दक्षिणा । ये तत्थ अनुमोदन्ति, वेय्यावचं करोन्ति वा ।
न तेन दक्षिणा ऊना, ते पि पुञस्स भागिनो॥ तस्मा ददे अप्पटिवानचित्तो, यत्थ दिन्नं महप्फलं । पुञ्ञानि परलोकरिम, पतिठा होन्ति पाणिनं ति ॥
भोजनं, भिक्खवे, ददमानो दायको पटिग्गाहकानं पञ्च ठानानि देति । कतमानि पञ्च ? आयु देति, वणं देति, सुखं देति, बलं देति, पटिभानं देति। आयुं खो पन दत्वा आयुस्स भागी होति दिब्बस्स वा मानुसस्स वा; वण्णं दत्त्वा वणस्स भागो होति दिब्बस्स वा मानुसस्स वा; सुखं दत्वा सुखस्स भागी होति दिब्बस्स वा मानुसस्स वा; बलं दत्वा बलस्स भागी होति दिब्बस्स वा मानुसस्स वा; पटिभानं दत्वा पटिभानस्स भागी होति दिब्बस्स वा मानुसस्स वा। भोजनं भिक्खवे, ददमानो दायको पटिग्गाहकानं इमानि पञ्च ठानानि देती ति ।
आयुदो बलदो धीरो, वण्णदो पटिभानदो । सुखस्स दाता मेधावी, सुखं सो अधिगच्छति ॥
आयुं दत्वा बलं वण्णं, सुखं च पटिभानकं । दीघायु यसवा होति, यत्थ यत्थूपपजती ति ॥" इति अंगुत्तरनिकाये ५४४-७। पृ० ३०४-३०८॥
“भोजनं, गहपति, ददमानो अरियसावको पटिग्गाहकानं चत्तारि ठानानि देति । कतमानि चत्तारि ? आयुं देति, वणं देति, सुखं देति, बलं देति । आयुं खो पन दत्वा आयुस्स भागी होति दिब्बस्स वा मानुस्सस्स वा । वण्णं दत्वा...सुखं दत्वा...बलं दत्वा बलस्स भागी होति दिब्बस्स वा मानुसस्स वा । भोजनं, गहपति, ददमानो अरियसाहको पटिग्गाहकानं इमानि चचारि ठानानि देती ति।
यो सञतानं परदत्तभोजिनं, कालेन सक्कच्च ददाति भोजनं । चत्तारि ठानानि अनुप्पवेच्छति, आयुं च वण्णं च सुखं बलं च ॥ "सो आयुदायी वण्णदायी, सुखं बलं ददो नरो।
दीघायु यसवा होति, यत्थ यत्थूपपज्जती ति॥" इति अंगुत्तरनिकाये ४।६।८। पृ० ६७ ॥ .
पृ० २९५ पं० ८ अरे । तुला- “भूतपुब्ब, भिक्खवे, सुनेत्तो नाम सत्था अहोसि तित्थकरो कामसु वीतरागो। सुनेत्तस्स खो पन, भिक्खवे, सत्थुनो अनेकानि सावकसतानि अहेसुं। सुनेत्तो सत्था सावकानं ब्रह्मलोकसहब्यताय धम्म देसेसि । ये खो पन, भिक्खवे, सुनेत्तस्स सत्थुनो ब्रह्मलोकसहब्यताय धम्म देसेन्तस्स चित्तानि नप्पसादेसु ते कायस्स भेदा परं मरणा अपायं दुग्गतिं विनिपात निरयं उपप जिंसु । ये खो पन, भिक्खवे, सुनेत्तस्स सत्थुनो ब्रह्मलोकसहब्यताय धम्म देसेन्तस्स चित्ताति पसादसुं ते कायस्स भेदा परं मरणा सुगतिं सग्गं लोकं उपपजिंसु ।